Pozory mylą cz.1 - Opowiadania Erotyczne

Pozory mylą cz.1

Od 2 lat pracuję w branży farmaceutycznej. Znaczy na końcu jej łańcucha, tz. rozwożę leki do aptek. W sumie to nawet fajne zajęcie dla kogoś kto zawsze lubił jeździć samochodem. Mam swój stały rejon i każdego dnia pokonuje co najmniej 300 km. Często zabieram też autostopowiczów, a właściwie to pasażerów. Bo gdy widzę, że ktoś stoi na przystanku PKSu, na jakimś zadupiu gdzie psy dupami szczekają i samochód przejedzie raz na pół godziny, to sam proponuję podwózkę. Ot taka mała życzliwość, która pozwala mi się poczuć lepszym człowiekiem. Poza tym w jakiejś gazecie mojej byłej przeczytałem kiedyś, że "Karma wraca" i cóż to chyba prawda bo do mnie tego dnia wróciła.

Był październikowy czwartek, dość ciepły jak na październik. Jakoś szybko poszło mi tego dnia bo po 14 wyszedłem z ostatniej apteki na mojej trasie. Jeszcze 130 km i jestem w domu. Jechałem sobie spokojnie słuchając jakiejś chyba rockowej audycji, gdy zobaczyłem stojącą na przystanku dziewczynę. Oczywiście w swoim zwyczaju zatrzymałem się, opuściłem szybę służbowego Fiata Ducato i zapytałem.

Ja: może Cię podrzucić?

Ona: A gdzie jedziesz?

Ja: Do Łodzi

gdy nieznajoma podeszła bliżej auta zorientowałem się, że ta "dziewczyna" jest starsza ode mnie (i to tak z 5 lat co najmniej). Więc moje przejście na „ty”, od pierwszego zdania było trochę nietaktem.

Ona: to chętnie skorzystam. Zmieści się gdzieś moja walizka?

Ja: Oczywiście, jadę już prawie na pusto.

Wyszedłem i wsadziłem jej ogromną walizkę ...

... na pakę.

Wsiedliśmy do auta i ruszyłem.

Przez chwile panowała cisza.

W końcu wypaliłem

Ja: Pani wybaczy, że tak od razu zacząłem mówić do Pani na „ty”

Ona: Nie szkodzi.

Ja: Po prostu zmyliła mnie Pani figura

Ona: A coś z nią nie tak?

Ja: yyy, nie no właśnie jest bardzo tak (trochę poczułem się zakłopotany).

Ona: Wiesz co, przestań mówić do mnie Pani. Edyta jestem

Ja: Marek, miło mi. Jedziesz na jakieś wakacje?

Edyta: można tak powiedzieć

Ja: to znaczy?

(po chwili ciszy)

E: Właśnie zostawiłam męża i uciekam do siostry.

Ja: (lekko zaskoczony) ale zostawiłaś tak na czas wyjazdu czy na stałe?

E: Mam nadzieję, że to drugie, ale póki co wiedzą o tym tylko 3 osoby. Ja, Ty i moja siostra.

Zerknąłem na nią, była poważna i mówiła całkiem serio.

E: Ten kutas od roku zdradza mnie ze swoją młodszą sekretarką.

Ja: Przykro mi.

E: A, mi nie! Ja tylko jestem wściekła!

Ja: To zrozumiałe w takiej sytuacji (odpowiedziałem spokojnie, ale już czułem że czeka mnie potok żali sfrustrowanej kobiety, i średnio mi to pasowało).

E: Ale, wiesz co jest najlepsze, że on jeszcze nie wie, że ja wiem.

Dowie się tego jak dziś wróci do domu i nie będzie miła obiadku pod ryj, posprzątanego domu i nadskakującej żony.

Ja: odważne posunięcie (już nie chciało mi się jej słuchać a to dopiero początek wspólnej jazdy)

E: Przez 6 lat znosiłam jego pracoholizm i roszczeniowy ton, zobaczymy jak poradzi sobie bez sprzątaczki i kucharki, pierdolony ...