4 razy po 2 razy - Opowiadania Erotyczne

4 razy po 2 razy

I

W końcu dodzwoniłem się.

– Mogę być u ciebie za pół godziny?

– Tak, zapraszam! Tylko jak będziesz na miejscu, to jeszcze zadzwoń.

– Jeszcze jedno. Czy w godzinie jest 2 razy?

– Tak.

Niestety trafiłem na drobne korki i po pół godzinie wciąż byłem w drodze.

Sięgnąłem po telefon.

– Spóźnię się 5 minut – poinformowałem. – Jestem obok, ale teraz stoję na światłach.

– Ok.

– Mam nadzieję nie odliczysz mi tego z czasu, ha ha – niby zaśmiałem się.

– Bez przesady, nie odliczę! – ona też się niby zaśmiała.

– A... Jakbyś nie miała co ze sobą zrobić, to możesz wstawić wodę – dodałem.

Wkrótce dotarłem do celu.

Jednak w drzwiach stała inna dziewczyna.

– Cześć – przywitała się. – Zapraszam cię, do pokoju, tędy.

– Nie do ciebie dzwoniłem, na zdjęciach był ktoś inny – rzekłem zatrzymując się w korytarzu. – Gdzie twoja koleżanka?

– Hm. Ta koleżanka, na której numer dzwoniłeś, jest teraz zajęta i będzie jeszcze przez około godzinę.

– Ale dzwoniłem i umawiałem się z koleżanką – odparłem. – Bo koleżanka jest w moim typie.

– A ja nie podobam ci się? – zapytała.

– Specjalnie dzwoniłem do koleżanki i to z koleżanką się umawiałem, a nie z tobą. Żegnam, na razie.

– Trudno, cześć.

– Trudno, że się człowiek umawia z kimś, kogo nie ma.

„Ciekawe czy wstawiła wodę?” – pomyślałem, odchodząc.

II

Wykręciłem kolejny numer i... niespodzianka! Odebrała od razu!

– Można teraz do ciebie przyjechać?

– A za ile byś był?

– Za 15. Bo ...

... jestem parę ulic stąd.

– To zapraszam.

Szybki telefon, krótka trasa. Parking pod drzwiami, parter. Wszystko zaczęło się wydawać takie łatwe i proste.

Kiedy wszedłem, moim oczom ukazała się ona, ciemnowłosa, w bieliźnie, w dość ciemnym korytarzu. Figura niezła na pierwszy rzut oka.

– Zapraszam, tu do tego pokoju – rzekła wskazując ręką kierunek.

– Tylko słabo cię widzę – zatrzymałem się. – Ciemno tu trochę. Wolałbym cię najpierw zobaczyć.

– Widzisz. Wyglądam jak na zdjęciach – rzekła sucho.

Gdy otworzyła drzwi, w przedpokoju zrobiło się nagle jasno.

„Szkoda, że twarz na zdjęciu była zamazana” – pomyślałem.

Wiek z anonsu wydawał mi się teraz o 7 lat zaniżony. Zamiast uśmiechu nieokreślony grymas.

– Nie jesteś w moim typie – rzekłem. – Przepraszam, wychodzę.

– Nie zatrzymuję.

„Całe szczęście.”

III

Wykręciłem ze 3 numery, zanim dodzwoniłem się.

– Mogę być za 20 min?

– Tak, ale lepiej za 30.

Nie śpieszyłem się.

Wydawało mi się, że w miarę znam okolicę, bo kiedyś mieszkałem w pobliżu. Zacząłem się rozglądać, jednak numeracja mało intuicyjna.

– Nie mogę cię znaleźć – jestem przed niebieskim gmachem, kilka numerów dalej.

– To gdzie ty w ogóle jesteś!? Przecież podałam ci numer.

– Chyba trochę za daleko... Zawracam właśnie.

– Kamienica, jasna biała brama. Nie sposób przeoczyć!

– Czy ta kamienica, ona ma kolor jasny zielony?

– Nie zielony! Gdzie ty w ogóle jesteś, może nie na tej ulicy!?

– Jest tabliczka i nazwa ...