Zalety niewidzialności - Opowiadania Erotyczne

Zalety niewidzialności

Od zawsze byłem niewidzialny. Nie w sensie zagubionego, wyśmiewanego przez wszystkich nastolatka decydującego się koniec końców na jakieś desperackie zakończenie swojego życia - naprawdę niewidzialny, przeźroczysty, tak jak duch! Jedyną różnicą była moja materialna postać, nikt nie mógł mnie zobaczyć, jednak każdy mógł dotknąć. Zazwyczaj sprawiało mi to same problemy, jednak nie w tej historii ;)

Mieszkam w ogromnym domu na przedmieściach, dla wielu sąsiadów jest to nawiedzony dom, podobno słyszą głosy, widują latające przedmioty i tym podobne rzeczy - oczywiście śmiech, chociaż wyobrażam sobie ich miny gdy przypadkiem zapomnę zamknąć okna lub zasłonić żaluzji , zazwyczaj omijają go szerokim łukiem. Ale nie one..

Niedaleko mnie mieszka kilka osób, stara pani Maria, komendant, lekarka w średnim wieku, lecz większą uwagę zawsze zwracałem na dwie dziewczyny, mianowicie Izę i Klaudię. Obie zgrabne licealistki, Iza nosząca blond włosy prawie do połowy pleców, piękne niebieskie oczy, ta pupa.. Żałujcie, że nie możecie jej zobaczyć.. Do tego nosi sukienki lub legginsy, czasem opinające się spodnie, krótkie bluzki odsłaniające brzuch, jej figura przyprawia o natychmiastowy wzwód! Piersi ukazują się oczom gdy schyli się zawiązać buty, dwie ściśnięte półkule średniej wielkości w czarnym lub białym staniku, po prostu poezja. Klaudia nieco się różniła od koleżanki, była znacznie cichsza, z głową ciągle w chmurach i papierosem mentolowym w jej pełnych, czerwonych jak krew ustach. ...

... Była dosyć niska, chudzina na pięknych, gładkich nogach. Zawsze ubrana na czarno, obcisłe spodnie podkreślały najkształtniejszy tyłek jaki widziałem w całym życiu, serio! Często chodzę za nią gdy wraca do domu z przystanku autobusowego, tylko po to by oglądać jak chodzi! Wyżej mamy kawałek bladej skóry, którą ukazuje nam odkryty, dosyć głęboki dekolt i piersi idealnie dopasowane do jej budowy ciała, lecz mimo to ma się wrażenie, że gdy zdejmie koszulkę będziemy bardzo miło zaskoczeni. Włosy czarne jak noc, oczy zielone jak papierosy które często wypalały z dala od ludzi, w miejscu gdzie nikt by ich nie przyłapał.. No właśnie, co to może być za miejsce..?

- Ciszej Iza, co jak ktoś tu jest?

- Oj przestań, debile myślą, że to nawiedzony dom, nikogo tu nigdy nie ma!

- Skoro tak mówisz.. Wiesz, sama raz widziałam światła w tym domu, może ktoś tu jednak mieszka?

- A widziałaś, żeby ktoś tu kiedyś był?

Oczywiście, że nie. No bo niby jak? Właściwie trochę się zdenerwowałem, że ktoś pałęta się po moim pięknym domku, przecież tak starałem się wyrobić mu renomę domu strachów.. Denerwowałem się dopóki nie zobaczyłem dwóch pięknych istot siedzących na mojej kanapie i fotelu, skręcających blanty na mojej średniowiecznej, mahoniowej kawiarce. Dziewczyny wiedzą jak się bawić. Nie minęło 15 minut i dziewczyny zabrudziły popiołem złotą popielnicę w kształcie smoka, rozsiadły się wygodniej i zaczęły różne konwersacje.. Narkotyk coraz mocniej działał, dziewczyny usiadły obok siebie ...