Kobiety VII kobiety, dużo kobiet i jeszcze więcej - Opowiadania Erotyczne

Kobiety VII kobiety, dużo kobiet i jeszcze więcej

Powrót do mieszkania nie jest tym, na co akurat mam ochotę.

Mimo tego wracam.

Wracam do pustego, zachłyśniętego luksusem apartamentu, który nie jest w stanie zaoferować niczego innego oprócz dobrej kolacji, whiskey i noclegu.

Jedynym śladem po Sophie, który udaje wychwycić się moim oczom jest walizka. W pośpiechu zapomniała zabrać swoje cenne rzeczy. Wzruszam ramionami i opadam z westchnieniem na skórzaną kanapę. W tej chwili cisza nie jest wcale ukojeniem. To kolejna tortura. Czuję się gorzej niż źle.

- Wróciłeś - dolatuje do mnie znajomy szept. Zamykam oczy. Cholera. Źle oceniłem sytuację.

- Idę spać - z trudem podnoszę tyłek z kanapy, nie obdarowując jej choćby jednym spojrzeniem. Nie chcę jej widzieć, nie chcę słuchać kolejnych bzdur, nie chcę mieć z nią do czynienia.

- Też byłabym zmęczona po kilkugodzinnym, dobrym seksie - jej głos nie zdradza wielu emocji, ale zdanie okazuje się dla mnie na tyle absurdalne, że nieświadomie odnajduję wzrokiem jej twarz.

- Sophie.. - wywracam oczami.

- Och, daruj sobie - uśmiecha się, ale wiem, czuję to pod skórą, że ten uśmiech nie wróży niczego dobrego. - Zapraszasz mnie do siebie, jestem twoim gościem, sypiasz ze mną, wykorzystujesz, a potem lecisz do następnej zdziry, bo jedno ciało nie jest wystarczającym powodem, abyś został w domu i poświęcił mi swój cholerny czas. Tak, jak ja poświęciłam go tobie - zbliża się do mnie, jakbym był małą, bezbronną sarenką, najłatwiejszym celem, by za chwilę zabić mnie ...

... wzrokiem, nie zdejmując z ust uśmiechu satysfakcji.

- Do niczego cię nie zmuszałem ani niczego nie obiecywałem, Sophie - wywracam znów oczami. Mam dość całej tej sytuacji, jej pretensji i tego, że w jej głosie jest zdecydowanie za dużo pewności siebie.

- Milcz, Gerard - uśmiecha się obrzydliwie, mrużąc oczy. - Dobrze ci z nią było?

Czuję, jak wszystko wewnątrz zaczyna powoli wrzeć, jak gotująca się woda.

Kim ona jest, do cholery, żeby rozliczać mnie z tego, co robię?

Tym bardziej, jeśli jej słowa są absurdalne i pozbawione sensu.

Tak, oczywiście, pragnę kochać się z Emmą. Pragnę jej ciała, pragnę dotykać z nadzwyczajną delikatnością jej kruchego ciała, ale nie mogę.

Cholera, nie mogę?

- Uspokój się i nie pleć bzdur. Jest moją klientką, wiąże nas sprawa zawodowa, tylko po to tam poszedłem, ale jak się okazuje, rozwiązała się bez mojej pomocy - wzdycham.

Czuję, że siły opuszczają mnie tak szybko, jak szczęście.

Dlaczego właściwie się jej tłumaczę, skoro nic mnie z nią nie łączy poza dobrym seksem?

Poza tym, że przyjechała tutaj całkowicie spontanicznie, dzwoniąc do mnie kilka godzin przed przyjazdem, że chce mnie zobaczyć?

- Tak, chciałabym w to wierzyć, Gerard, ale ty jesteś skończonym sukinsynem - jej głos jest twardy, oschły, brakuje tylko wirującego nad moją głową śniegu i sopli lodu zastygających na mojej brodzie. - Jest trędowata, skoro jeszcze nie udało ci się z nią pieprzyć? - na jej ustach maluje się znów ten okropny, złowrogi uśmiech.

- ...