Pierwsze kroki... - Opowiadania Erotyczne

Pierwsze kroki...

... z uśmiechem.

Czarnowłosy uśmiechał się do mnie - Gdybym miał skąd pożyczyć to chętnie bym skorzystał…. - powiedział, zawieszając głos.

Nie wiem czy to dobry pomysł pożyczać książki nieznajomym - odpowiedziałem, zastanawiając się czy nie jestem zbyt nachalny.

To zawsze możemy zmienić - powiedział. Kawa?

Chętnie - odpowiedziałem, trochę nie wierząc jaki obrót przyjmuje ta wizyta w poradni.

Jutro o 11-tej? Tu za rogiem jest takie fajne miejsce „Nowa Cafe” - zaproponował.

Ok, będę. Jestem Marek, a Ty?

Robert. Miło mi - powiedział do mnie z uśmiechem, wyciągając rękę.

Uścisnąłem ją, myśląc, że jeżeli się ułoży jakby sobie tego życzył to miło dopiero mu będzie.

Wyszedłem z gabinetu lekkim krokiem, czekając na to co przyniesie jutrzejszy dzień.

Pięć minut przed 11-tą wszedłem do kawiarni zastanawiając się czy mój doktorek już będzie. Kawiarnia nie była duża ale i tak znalazłem go dopiero po chwili. Siedział przy stoliku, który był na uboczu. Przemknęło mi przez myśl czy specjalnie wybrał właśnie to miejsce. Już niedługo miałem się o tym przekonać.

Na powitanie podniósł się i przywitaliśmy się ściskając dłonie.

Cześć - zacząłem.

Cześć. Przyszedłem wcześniej i zacząłem zastanawiać się czy będziesz - powiedział.

Usiedliśmy obok siebie przy stoliku.

Czemu? Wyglądam na takiego, co może nie przyjść na spotkanie? - zapytałem.

Pozory czasem mylą a i sytuacja, w której umawialiśmy się była dosyć niecodzienna - powiedział.

Trochę tak, ...

... ale coś mi mówiło, że nie pożałuję jak się z Tobą spotkam a kto wie czy nawet nie udostępnię Ci moją …. książkę - powiedziałem zawieszając głos.

Nie chciałbym, żebyś pomyślał, że często mam takie sytuacje, które powodują, że muszę robić badania - powiedziałem. Ta sytuacja, która mnie spotkała była oczywiście wynikiem niefrasobliwości ale też trochę złej oceny. Nie zamierzam tego powtarzać, za dużo stresu mnie to kosztowało - mówiłem a Robert patrzył na mnie trochę kpiąco.

Jasne, rozumiem Cię doskonale - powiedział, a ja nie wiedząc czemu, usłyszałem w jego głosie lekką kpinę.

Co zamawiamy? - zapytał.

Dla mnie czarna kawa. NIe jestem godny więc tylko coś do picia.

Ok, zaraz zamówię - powiedział wstając do baru.

Wrócił po chwili i usiadł koło mnie.

Ja z kolei nieczęsto, patrz w ogóle, zaczepiam osoby przychodzące do poradni zrobić badania. Może to być dwuznacznie odebrane ale widząc Ciebie, a raczej Twoją książkę, nie mogłem się powstrzymać - lekka kpina w jego głosie była cały czas obecna. Albo tylko tak mi się wydawało.

Jasne, rozumiem Cię doskonale - teraz to ja powiedziałem z lekką kpiną w głosie.

Spojrzał na mnie trochę inaczej niż dotychczas i lewą ręką pod stołem złapał mnie za kolano i szybkim ruchem przejechał po wewnętrznej stronie uda w kierunku mojego rozporka.

Czyżby? Na pewno mnie doskonale rozumiesz? - zapytał trzymając swoją dłoń na moim rozporku.

Tego dnia miałem na sobie materiałowe spodnie więc musiał poczuć jak momentalnie ...