197siedem - Opowiadania Erotyczne

197siedem

... Naprawdę? Gdzie to było, kiedy?

– Jeszcze w sierpniu, zanim zaczęła się szkoła. Ciotka zatrzymała auto przed waszym domem i poszła kupić jakieś warzywa na ten stragan naprzeciwko. Ja siedziałam w środku, a ty byłaś przed domem z psem.

– Zapamiętałaś to? – Monika była wyraźnie zdziwiona, ale zarazem niezrozumiale dla siebie zadowolona.

– Zapamiętałam. I potem, kiedy okazało się, że chodzimy do tej samej klasy, chciałam ci powiedzieć, że jesteśmy sąsiadkami, ale wydało mi się, że nie bardzo mnie lubisz, a ja nie chciałam się narzucać.

Tak rozmawiając dziewczęta doszły do parku. Monika spuściła ze smyczy Idę. Ta szczęśliwa rzuciła się pędem w głąb parku.

– Ona tak zawsze? – spytała ze śmiechem Ania.

– Kocha park i spacery.

Ida kręciła olbrzymie kręgi na polanie. Po paru minutach umęczona podbiegła do nich i zaległa w trawie wpatrując się roziskrzonym wzrokiem w swoją panią.

Ruszyły pod górę asfaltową ścieżką. Słońce pięknie świeciło. Było ciepłe majowe popołudnie. Czas mijał szybko. Dziewczęta kilkakrotnie obeszły cały park pochłonięte rozmową. Co jakiś czas jedna z nich podnosiła jakąś gałąź i rzucała ją Idzie, która jak szalona za nią biegła i natychmiast przynosiła, czekając na dalszy ciąg zabawy. Ani się obejrzały, jak w końcu znalazły się na Mickiewicza, tuż przed domem Moniki.

– To co, może jutro zrezygnujesz z transportu i pójdziemy razem do szkoły? –zaproponowała Monika.

– Zgoda, o której wychodzisz? – Ania tylko na to czekała.

– O wpół ...

... do ósmej.

Podały sobie ręce. Monika poczuła takie same wibracje, jak wówczas w szkole. Uśmiechnęła się jakby zawstydzona.

– Do jutra.

Kiedy w sobotnie popołudnie Monika z przewieszoną przez ramię torbą skręciła w ulicę Słowackiego, od razu dostrzegła stojącą przy bramie postać, która natychmiast ruszyła w jej kierunku.

– Co ty tam targasz? – przywitała ją Ania.

– Piżamę i parę drobiazgów. Nic takiego.

– Przecież mówiłam, żebyś nic nie brała. A piżamę to ja ci dam. Mam taką specjalną dla gościa

– Ja chyba jednak wolę swoją.

– Zobaczymy.

Weszły do wnętrza. Monika rozejrzała się ciekawie. Mroczny przedpokój sprawiał niezwykle eleganckie wrażenie. Olbrzymie, wiszące na ścianie, oprawione drewnianą ramą lustro stanowiło jego centralną część. Pomieszczenie było wysokie, jak to w starym budownictwie. Ściany pokrywała ciemna wzorzysta tapeta, która wyglądała na nie zmienianą od lat. Nie żeby była brudna czy zniszczona. Raczej jakby pokryta patyną.

– Wejdziesz dalej? – pytanie przerwało Monice dalsze obserwacje. – Mieszkanie pokażę ci później. Teraz chodź do mojego pokoju. – Ania wskazała na otwarte drzwi.

Pokój był przestronny, jasny. Na ścianie nad łóżkiem wisiały jakieś plakaty z zachodnich czasopism. Z boku na półce stała składająca się z kilku segmentów wieża muzyczna, obok niej duży – takiego Monika nigdy nie widziała – magnetofon, a po jej d**giej stronie gramofon, przykryty przezroczystą plastikową pokrywą. W rogach pokoju, pod ścianami stały ...