Warto być nauczycielem - Opowiadania Erotyczne

Warto być nauczycielem

... Szarpnęła się z głośnym okrzykiem. Spojrzałem a nią.

– To nic, tylko się nie spodziewałam, że będzie to aż takie przyjemne – szepnęła, a właściwie wydyszała – chcę jeszcze – dodała po krótkim wahaniu.

Ponownie wsunąłem głowę między jej mocno rozchylone uda. Pieszcząc ją tak, zorientowałem się, że silniej reagowała na dotykanie płatków jej kwiatu i zaglądanie językiem do jego wnętrza, słabiej na zabawę z łechtaczką. Skupiłem się więc na tym, co dostarczało jej największej przyjemności. Westchnienia dziewczyny zaczęły mieszać się z cichymi jękami, aby wkrótce zastąpić te pierwsze całkowicie. Jednocześnie z tymi zmianami delikatne początkowo ruchy bioder nabrały mocy, Tuż przed szczytem rozkoszy, gdy jęki dziewczyny przybrały znacznie na sile, zamieniając się w okrzyki, rzucała się tak, że musiałem ją przytrzymywać, aby mi się nie wyrwała.

– Jej... jej... – pojękiwała momentami, by później głośniej, na wyższym tonie ze ściśniętym gardłem – jejku – po czym niemal natychmiast zastygła nieruchomo, wyprężając ciało z głośnym „aaaaach”. Wkrótce bezwładnie opadła rozluźniając mięśnie, głośno, intensywnie oddychając.

Leżeliśmy obok siebie, Weronika od jakiegoś czasu sprawiała wrażenie zamyślonej. Niespodziewanie zachichotała i patrząc na mnie, powiedziała:

– Ale to było… tak językiem…

– Nie mów, że nie wiedziałaś, że tak można – odrzekłem.

– No wiem, że tak można, ale to było takie… takie fikuśne! – zachichotała znowu.

– Azaliż nie o to w tym chodzi? – ...

... zapytałem, mrugnąwszy okiem.

Posłała mi rozbawione spojrzenie, kontynuując przez śmiech:

– Leżałam z rozwalonymi nogami, z językiem w cipce. Ależ ja musiałam wyglądać!

– Całkiem ślicznie – rzuciłem.

Nie odpowiedziała, ale nadal rozbawiona, tylko z niewielką konfuzją malującą się na twarzy, przewróciła się na brzuch i opierając na moim torsie, zmysłowo mruknęła:

– Jeszcze jest mi dobrze – a widząc, jak gapię się na jej dzielnie walczące z grawitacją piersi, dodała – naprawdę tak panu podobają się moje cycuszki? – przesunęła po nich ręką, unosząc się nieco.

– Jasne, ale już o to pytałaś.

– Niemożliwe, nie pamiętam – udała zdziwioną, chichocząc przy tym – skoro tak... to nie będę ich zasłaniała – dokończyła szybko.

Ponownie przewróciła się na plecy. Wolno, z tajemniczą miną zsunęła kołdrę, tak by zaprezentować w pełni swoje dwie krągłości, nie zapominając na koniec rzucić zalotnego i rozbawionego spojrzenia.

Nie wiem, czy zauważyliście, ale gdy mają miejsce przyjemne chwile, można odnieść wrażenie, iż czas przyspiesza, a w złych wlecze się niemiłosiernie. Dziś czas pędził bez opamiętania, pewnie dlatego, że oddawaliśmy się słodkiemu nieróbstwu.

– Muszę już iść – westchnęła w pewnym momencie. – Chciałabym zostać, ale obiecałam mamie, że wrócę o dwudziestej. Powiedziałam, że idę do koleżanki – z rozbawieniem wypowiedziała to ostatnie zdanie.

– Kłamczucha.

– Tylko troszeczkę – odpowiedziała nadal rozbawiona.

Wkrótce jednak spoważniała i wydało mi się, ...