Powiedz mi coś, czego nie wiem - Opowiadania Erotyczne

Powiedz mi coś, czego nie wiem

Uwielbiam wiosnę, odkąd tylko pamiętam. Cieszy mnie również fakt, że nie jestem "szczęśliwą" posiadaczką żadnej alergii, gdyż z tego, co zauważyłam, większość osób przez nie właśnie nie trawi tej pory roku. Ja wówczas czuję, że odzyskuję siły, że żyję. Świat nabiera żywych kolorów, a Daniel uśmiecha się częściej, niż zawsze.

Nie zapomnę nigdy tamtego wieczoru. Patrzyłam przez okno obserwując, jak zachodzące już słońce otula ciepłymi promieniami korony pączkujących drzew. Moją uwagę przykuwał pomarańczowo-różowy odcień nieba, rozciągający się tak daleko, jak tylko sięgał mój wzrok. Ludzie wreszcze zaczęli spacerować, jakby z większą dawką energii po srogiej zimie. Ptaki koncertowały już ciszej, niż za dnia, a uliczny skrzypek czarował wszystkich dookoła melodią oddającą klimat tej chwili. Bajka. Ledwie odpłynęłam marzeniami, a poczułam nagły dotyk na ramieniu, który sprowadził mnie na ziemię. Zadrżałam, zamknęłam oczy i skrzywiłam się, jak niezadowolone dziecko.

- Daniel...Litości, nie strasz mnie tak.

- Będę, lubię nad wyraz - odparł - Ładny widok.

- Piękny. Za oknem też niezły - uśmiechnęłam się pod nosem.

- Aleś cwana.

Pocałował mnie w policzek, oparł głowę na moim ramieniu i objął w pasie. Patrzyliśmy przed siebie, póki było jeszcze na co. Niby nic niezwykłego - widok jak co wieczór, czyż nie? Ja jednak czułam w takich momentach tyle ciepła, bezpieczeństwa i spokoju, że niczego innego już nie chciałam. Tylko jego przy swoim boku. Minęło parę ładnych lat, ...

... jak jesteśmy razem, a przyjemny dreszcz, gdy choćby mnie dotknął, jak był, tak został.

Odwróciłam się, by zobaczyć te bystre, niebieskie oczy i czarujący uśmiech. Ot mój Daniel - smukły, o głowę wyższy ode mnie facet. Z jasnym spojrzeniem kontrastowały ciemne, gęste włosy, a okulary dodawały wyrazu jego twarzy. Zobaczyłam, co chciałam zobaczyć. Stanęłam na palcach, cmoknęłam w nos i przeczesałam dłonią przydługą już czuprynę. Nie przepadał za tym nigdy, ja z kolei uwielbiałam. Pokręcił głową, uśmiechając się ponownie.

- Kocham cię - szepnęłam, wpatrując się w niego i szczerząc z deka "psychicznie", jak on by to zapewne określił.

- Powiedz mi coś, czego nie wiem - przewrócił oczami z nadzieją, że mnie to zirytuje. Za dobrze znałam te jego drobne prowokacje i złośliwości, nie mniej jednak zagrałam tak, jak i on. Odwróciłam się do okna.

- Oj, daj spokój, Mela. Też cię przecież kocham. Jak głupi.

Przytulił mnie, pocałował czule w policzek, po czym jego wargi zaczęły błądzić po mojej szyi i karku. Poczułam falę ciepła i znowu przeszedł mnie miły dreszcz. Odchyliłam głowę do tyłu. Robił to powoli, delikatnie, jak lubię. Między pocałunkami czułam na skórze oddech Daniela. Mruczałam zadowolona, bardzo zrelaksowana. Wzięłam jego ręce i położyłam sobie na biodra. Jak niewiele momentami trzeba było, bym nabrała ochoty na dawkę namiętności, która często między nami była. Zaczęłam rytmicznie kołysać pupą i wypinać się delikatnie w jego stronę. Zamknęłam oczy i przygryzłam ...