197siedem (3) - Opowiadania Erotyczne

197siedem (3)

... wyglądała. Chyba nawet ładniej niż poprzednio.

– Jasne, proszę. – Ania uczyniła zapraszający gest. – Napijesz się herbaty? Właśnie zagotowałam wodę.

– Dziękuję. Dam sobie radę. – powstrzymała ją przed wstaniem. – Już tutaj byłam wcześniej. – wyjaśniła.

Usiadła. Piła herbatę.

– Jola jeszcze śpi, a ja jestem umówiona z mężem. Zaraz po mnie przyjedzie. Jedziemy do teściów odebrać małą. –wyjaśniła przepraszającym tonem.

– Z mężem? – wyrwało się Ani.

– Dziwnie to brzmi? Pewnie dziwnie. – odpowiedziała sama sobie. – Przepraszam, ale Jola powiedziała, że ty jesteś tak jak ona. Że można z tobą rozmawiać o wszystkim.

– Ależ tak, można, oczywiście. – Ania próbowała ukryć zmieszanie. – Jestem jeszcze nieprzytomna. Mało spałam.

– Ja też. – uśmiechnęła się Dorotka. – Ale obowiązek to obowiązek. – Przyjrzała się jej. – Jesteś naprawdę śliczna. Jola ma rację. Ona bardzo cię kocha, zresztą pewnie to wiesz. Pół nocy mówiła tylko o tobie. Znam ją od lat i nigdy jeszcze o nikim tak nie opowiadała.

Przez chwilę milczała.

– Pewnie się dziwisz, że ja tu z Jolą, a potem do męża?

Ania nie odpowiedziała.

– Ja się też czasem zastanawiam. Jolę znam od lat. Gdyby ona tylko chciała... Ale ją coś gryzie, nie wiem co. A z mężem cóż, jestem, mamy córeczkę. Żyjemy razem. Nie jest źle. Na swój sposób go kocham, ale Jola to co innego. Była moim wymarzonym i najlepszym prezentem ślubnym. Jest cudowna. Zresztą wiesz to sama, nie muszę ci tłumaczyć. Przepraszam, ale idę się ...

... podszykować i znikam. On niedługo będzie.

(2 października 1976, sobota, południe)

Dorotka już dawno poszła. Myślę o Joli. O co chodzi z tym prezentem ślubnym? Jolę coś gryzie? Co Dorotka miała na myśli?

Ania leżała na łóżku.

– Cześć, co robisz? – usłyszała za sobą.

– A czytam trochę. Wstałaś na dobre?

– No już czas najwyższy. Przepraszam cię, ale mało spałyśmy – tłumaczyła się Jola.

– Wiem, Dorotka mi powiedziała.

– Tak? – zdziwiła się. – To miło. A co jeszcze ci powiedziała?

– Że jedzie z mężem po małą, że ciebie coś gryzie i że byłaś jej wymarzonym prezentem ślubnym.

– No tak. – Jola machnęła ze zrezygnowaniem ręką. – Cała Dorotka. Mieli ozorem całe życie. To cud, że tylko tyle ci powiedziała. Idę się wykąpać. Zaraz będę z powrotem. Wybierasz się gdzieś, czy posiedzimy potem?

– A gdzie ja się mogę wybierać?

Kwadrans później siedziały obok siebie na łóżku.

– Właściwie chciałam ci powiedzieć już wcześniej, ale jakoś głupio mi było. – zaczęła nieśmiało Jola. – Nie wiedziałam, jak zareagujesz.

– Jesteś dorosła. Robisz, co chcesz.

– Ja tak.

– Daj spokój. – Ania odczytała jej ton. – Ja też nie jestem dzieckiem.

– Wiem. Dlatego z tobą rozmawiam.– zastanawiała się przez chwilę. – Zrobię sobie drinka. Jest co prawda wcześnie, ale potrzebuję na odwagę.

– Zrób i dla mnie.

– Co ty? Tak od rana?

– Ja też potrzebuję na odwagę.

Jola wyszła. Ania podniosła się i poszła za nią do kuchni.

– Ładnie wyglądasz – zagadała.

– Daj ...