Życie i śmierć cz. 6 - Opowiadania Erotyczne

Życie i śmierć cz. 6

Ale nie zareagował, więc nim potrząsnąłem, dopiero po tym, zaczął się budzić, spojrzał na mnie i się uśmiechnął, złapał mnie za rękę i powiedział zaspanym glosem:

- Wszystko ok?

- Tak, jest już ok, Wstawaj pizza czeka.

- Jak to? Kiedy ja zamowiliscie?

Obudziłem się jakąś godzinę temu, Piotrek pewnie już się zajada.

- Przepraszam, chciałem Cię wesprzeć

- Dużo, zrobiłeś, więcej nie musisz, jest już ok, odpoczolem, Przemyslalem sobie wiele. Nie ma sensu narazie sie zamartwiac. Dobra wstawaj śpiochu.

Podniósł się i udaliśmy się do kuchni, tak jak się spodziewałem, Piotrek już jadł, my także usiedlismy i zjedliśmy. Po wszystkim, poprosiłem Michała aby wyniósł puste opakowania, tak też zrobił. Ja wróciłem do pokoju i usiadłem przy komputerze. Chwilę później, pojawił się Piotrek i usiadł obok mnie, w zasadzie to siedziałem i patrzyłem się na ekran, nie wiedziałem co ze sobą zrobić, Piotr to zauważył i zaproponował jakąś grę. Ja nie miałem ochoty grać, na szczęście, pojawił się Michał, a chciałem z nim porozmawiać. Usiadł a ja spojrzałem na Piotra i powiedziałem:

- Piotrek, przepraszam Cię, ale mógłbyś wyjść? Chciałbym porozmawiać z Michałem na osobnosci, a Ciebie to akurat nie dotyczy.

- Nie chce, mieszkamy razem, więc dlaczego macie mieć przede mną tajemnicę? - Naburmuszyl się.

- Uwierz mi że nie chcesz, tego słuchać, a my musimy sobie coś wyjaśnić, proszę Cię zrób to dla mnie. Jak skończymy to Cię zawołamy a potem pogramy, ok?

- No ...

... dobrze.

- Tylko nie podsluchuj - Powiedział do niego Michał.

Piotrek wyszedł z pokoju, ale obaj wiedzieliśmy, że stoi pod drzwiami i próbuje coś posłuchać. Podszedłem do Michała, najpierw to obiolem i powiedziałem cicho ( tak aby tylko on mnie słyszał):

- Michał chciałem Ci podziękować, że mnie wspierasz, w tym wszystkim. I chciałem Cię też przeprosić, że na początku, byłem taki chamski i że Cię w tedy uderzylem, w sumie nie jesteś taki zły i nawet Cię polubiłem. - Usmiechnolem się do niego, on odwzajemnil ten uśmiech, chciał coś powiedzieć, ale mu nie pozwoliłem i zrobiłem coś, czego sam nie rozumiałem, ale wiedziałem, że jemu sprawi to przyjemność a chciałem mu się odwdzięczyć, zrobiłem to samo, co zrobił on jako pierwszy jakiś czas temu, po prostu go pocalowalem, jako że byłem od niego niższy, to było mi ciężko i musiałem stanąć na palcach, nie wiedziałem co to oznacza, ale pozostalismy w tym pocałunku, przez chwilę, przestałem i stanąłem normalnie i powiedziałem:

- Przepraszam, ale nie wiedziałem, jak Ci podziękować. Nie wiem co to oznacza, ale widzę, że tobie sprawiło przyjemność a o to mi chodziło.

- Kamil, kochany jesteś, ale nie musisz mi dziękować, owszem było to bardzo przyjemne, myślę, że w swoim czasie dowiesz, się co to znaczy i też znacznie więcej. Cieszę się że mogłem się na coś przydać. I nie byłem na Ciebie zły, za ten cios. Wiem należało mi się w tedy.

Kiedy skończył mówić, przytulił mnie bardzo mocno i sam pocalowal w czoło, kładąc swoją głowę na ...