197siedem - Opowiadania Erotyczne

197siedem

... nie podałabym ci jakiegoś świństwa. Jest w tym odrobina alkoholu, ale nie za wiele. A ten kolor to curacao, likier który ciotka kupiła w Pewexie1.

– No właśnie, miałam cię o to zapytać wcześniej. Gdzie jest twoja ciotka?

– Wyjechała na jakąś imprezę ze znajomymi. Zdaje się, że do Przesieki. Zostawiła auto, czyli zostanie tam na noc. Jutro ją poznasz.

– Zostawiła auto? Jak to? – nie zrozumiała Monika.

– Ciotka nigdy nie prowadzi na d**gi dzień. Skoro auto jest w garażu, to znaczy że po primo – będzie piła i secundo – wróci dopiero jutro.

– Ciotka pije?

– Popija. Tak jak każdy. Czasem coś w piątek lub sobotę, ale nigdy się nie upija, jeśli ci o to chodzi.

– Jak każdy? – powtórzyła Monika – Moi rodzice w ogóle nie piją.

– No to masz świętych starych. Ciotka święta nie jest. Czasem wypije, czasem pójdzie z kimś do łóżka.

– Jak każdy?

– Jak każdy.

– Dobry ten twój napój. Mogę jeszcze?

– Pij, pij, będziesz łatwiejsza – Ania zacytowała znany slogan patrząc prosto w oczy rozmówczyni. – i ładnie wyglądasz – dodała raczej bez związku.

Monika wytrzymała to spojrzenie i wydało jej się, że mimo żartobliwego tonu, Ania mówi to poważnie. Ale ta od razu dorzuciła – Ja w przeciwieństwie do ciebie, nie usłyszałam tego od chłopaków, a gdyby nawet tak było, to jest to i moje zdanie – podkreśliła z zawadiackim uśmiechem.

– Pamiętasz, to co wtedy powiedziałam?

Ania nie odpowiedziała, jakby oczekiwała czegoś więcej.

– Głupio mi teraz – próbowała ...

... się tłumaczyć Monika. – Ja naprawdę byłam szczera. Naprawdę uważałam i nadal uważam, że jesteś śliczna. Ale wówczas nie wiedziałam, jak mam zareagować na to twoje „Dziękuję”. Po prostu zgłupiałam. Wstydziłam się przyznać, że mi się podobasz, a może nie do końca zdawałam sobie z tego sprawę. Wyrwałam się z tym jak Filip z Konopi i nie mogłam się już wycofać. Ja niczego nie planowałam. Tak głupio to wyszło.

Chyba po raz pierwszy w życiu Monika mówiła tak szczerze i otwarcie bez wcześniejszych przemyśleń i analiz. Słowa przychodziły jej łatwo, myśli formułowały się same. Dotąd tak szczera była tylko sama ze sobą.

– Wstydziłaś się ludzi czy siebie?

– Ludzi? – zastanowiła się Monika – Chyba nie. Nawet nie wiem, czy ktoś to wtedy słyszał. Raczej siebie, a przede wszystkim ciebie. Bałam się, że będziesz się ze mnie śmiała. Przecież to głupie, żeby jedna dziewczyna mówiła d**giej, tak po prostu od siebie, że tamta jest ładna. A poza tym sama jeszcze tego nie rozumiałam.

– Nigdy bym nic takiego nie zrobiła – Ania znów spojrzała jej w oczy – Nigdy bym się z ciebie nie śmiała.

– A ja nigdy wcześniej nic takiego nikomu nie powiedziałam – ciągnęła Monika – Przestraszyłam się sama siebie. To tak mi się samo wyrwało, ze środka.

– A teraz? – spytała Ania.

– Teraz? Co teraz?

– Teraz się nie wstydzisz? Nie boisz się do tego przyznać?

– Chyba już nie? – bardziej zapytała niż stwierdziła Monika.

– To dobrze... A jak mój niebiański napój? – po chwili Ania zmieniła ...