Wspomnienia z dziecinstwa - Dojrzewanie cz.5 - Opowiadania Erotyczne

Wspomnienia z dziecinstwa - Dojrzewanie cz.5

... Anety - bąknąłem.

Mama nic nie powiedziała. Widziała że jestem załamany. Gdy zapukałem do drzwi, otworzyła prawie natychmiast.

- Zapomniałeś czegoś?

- Nie.

Miałem spuszczoną głowę. Nie wiedziałem jak zacząć.

- Chyba nie przyszedłeś bisować, ja nie mam siły, a Marta już poszła - zaśmiała się.

- Przeprowadzam się.

- Dostaliście mieszkanie??? No wreszcie! W tym bloku za boiskiem co pobudowali?

- Nie.

- A w którym?

- W innym mieście, daleko stąd.

Wpatrywała się we mnie tymi dużymi oczami.

- Żartujesz!

- Nie. Właśnie się dowiedziałem od mamy. Tata dostał tam pracę.

- Ale...jak?...To..niemożliwe...nie możesz. Powiedz rodzicom że się nie zgadzasz.

"Tak, jakbym miał w ogóle coś do powiedzenia" - pomyślałem.

- Wiesz, że to nic nie da. - Dzieci i ryby głosu nie mają - sama mi to powiedziałaś, pamiętasz? Zresztą już wszystko przygotowali. Nawet zapisali mnie tam do nowej szkoły.

Nie patrzyła na mnie tylko gdzieś w bok na ścianę. Trzęsła się.

- Wiesz co? Wynoś się! - powiedziała ze złością.

- Aneta..

- Wypierdalaj!

- Proszę cię..

- Nie chcę cię więcej widzieć!!! - trzasnęła drzwiami tak, że blok się zatrząsł. Stałem chwilę załamany, po czym odszedłem.

W dzień przeprowadzki była ogromna krzątanina. Pomagała nam ciocia z wujkiem i koledzy taty. Nie wiedziałem jak to wszystko się zmieści na tą ciężarówkę, ale gość poukładał tak, że wszystko weszło. Z Anetą nie widziałem się od naszej ostatniej rozmowy. Poszedłem do niej ...

... nawet, ale mi nie otworzyła. Z kolegami pożegnałem się wcześniej. Ci najlepsi stali jeszcze za ulicą i przyglądali się.

- No, pożegnałeś się już z wszystkimi? - zapytała mama.

- Chyba tak.

- A z Anetą? - kiwnęła głową do góry.

Spojrzałem w tamtym kierunku i zobaczyłem ją stojącą na balkonie.

- No to w drogę! - krzyknął kierowca.

- Poczekajcie minutę! - powiedziałem i wbiegłem do klatki. Przeskakiwałem po dwa stopnie naraz. Zatrzymałem się dopiero przed jej drzwiami, ale nie zdążyłem zapukać, bo się otworzyły, a z nich wybiegła Aneta wpadając mi w ramiona. Przytuliła się mocno, kładąc głowę na ramieniu. Staliśmy tak objęci, gdy wyjrzała jej mama.

- A to ty, dziś się wyprowadzasz?

Skinąłem tylko głową.

- Zostawię was samych - powiedziała widząc córkę wtuloną we mnie i weszła do mieszkania. Aneta uniosła głowę. Łzy ciekły jej po policzkach. Pociągała co chwilę nosem.

- Szkoda, że wyjeżdżasz. Przyślij adres, będę pisać.

- Dobrze....Wiesz, że cię bardzo lubię. A nawet więcej niż lubię....ja chyba cię...

- Cśśśś - położyła mi rękę na ustach - nic nie mów, nie chcę wiedzieć.

Ustała na palcach i pocałowała mnie w usta. Całowaliśmy się tak, jakby następnego dnia miało nie być. Długo, gorąco i namiętnie. Otrzeźwił mnie klakson z dołu. Spojrzałem ostatni raz w te cudowne, piękne, wilgotne oczy.

- Do zobaczenia - powiedziałem, a oczy zaszkliły mi się od łez.

- Żegnaj...mój kochany chłopaku.

Schodziłem po schodach prawie na ślepo. Nie wstydzę ...