Współlokatorka: Pocieszanie - Opowiadania Erotyczne

Współlokatorka: Pocieszanie

... od zawsze.

– Sylwka… – zaczęła cicho. – To było… wow. Ale wiesz, że nie oczekuję teraz deklaracji, dramatu, statusów?

– Na razie chcę tylko leżeć i słuchać, jak twoje serce bije – powiedziałam, przymykając oczy. – Reszta może poczekać. Albo się wydarzy. Albo nie. Nie spinam się.

Jana pocałowała mnie lekko w czoło, a potem zsunęła się niżej, wtulając we mnie jak miś w pościel.

– Ale wiesz – wymamrotała ziewając – jak tak dalej pójdzie, to będę płakać częściej. Bo masz wyjątkowo skuteczne metody terapeutyczne.

Zachichotałam. Cicho. Szczęśliwie.

– Tylko pamiętaj, żeby się wcześniej umawiać. Robi się kolejka.

– No to już wiem, że muszę cię trzymać blisko.

Zasnęłyśmy wtulone w siebie nagie, spokojne, bez potrzeby ubierania czegokolwiek w słowa.

Czasem wystarczał dotyk.

Czasem spojrzenie.

A czasem jedno westchnienie, które mówiło: może to się powtórzy. A może… już nie musi się kończyć.