Justyna, koleżanka mojej żony. - Opowiadania Erotyczne

Justyna, koleżanka mojej żony.

... szyjkę macicy. Czułem jak nadchodzi orgazm. Zacząłem napinać wszystkie mięśnie. Justyna patrzała teraz na mnie. Chciała widzieć jak dochodzę:

- Tak, zalej ją spermą. Zrób mi dziecko.

Kurwa. Sparaliżowało mnie. Zesztywniałem cały.

- Jakie dziecko, oszalałaś ? - wykrzyczałem.

- Nie przestawaj, błagam, pragnę cię i pragnę czuć w sobie twoja spermę.

Mocno trzymała mnie nogami i ruszała dalej biodrami, ciągle mnie stymulując.

- Nie martw się, to będzie nasza tajemnica, ja o nic cię nie będę prosić. Nie będziesz musiał nic robić. Pomyśl jakbyś został dawcą nasienia dla mnie i tylko tyle.

Moje myśli wirowały. Jej biodra poruszały. Czułem dalej mocne podniecenie. A niech to. Teraz opierałem się na wyprostowanych rękach. Jej nogi podciągnąłem do jej piersi lekko je rozchylając. Widziała jak w nią wchodzę i wychodzę. Wszystkie żyły na nim napęczniały. Każde wsunięcie to uderzenie mojego łona w jej łechtaczkę. Przygryzła wargę i zamknęła oczy.

- O dochodzę, dochodzę ... - jęczała na głos.

Poczułem ucisk, wyszedłem z niej, a ona szybko zsunęła kondoma i włożyła penis z powrotem, wystrzeliłem kilka razy. Krzyknąłem z podniecenia i napięcia. Sperma zalewała jej wnętrze. Justyna spięła ciało i chwyciła za moje pośladki mocno przyciskając mnie do siebie. Opadłem na nią z wyczerpania. Czułem jaka jest teraz rozluźniona, a jej ciało lekko się trzęsie. Wtuliła się w moją szyję, a gdy usta znalazły się przy moim uchu powiedziała:

- Dziękuję... Tak bardzo ...

... przepraszam, ale dziękuję. Śniłam o tym nocami. Nawet nie wiesz jak to jest być samotnym człowiekiem bez seksu całymi dniami.

Chciałem wyjść, ale zaprotestowała.

- Zostań we mnie jeszcze trochę – poprosiła.

Po kilkunastu minutach leżenia i tulenia się do siebie, ubrałem się i wyszedłem od niej z domu. Gdy się obróciłem, stała w drzwiach. Tak jak za pierwszym razem, gdy ją zobaczyłem, ale już nie ze spuszczoną głową i smutną miną. Cała promieniała i uśmiechała się. Pomachała mi nie pożegnanie.

Po miesiącu spotkałem ją w galerii handlowej. Chciałem tak naprawdę ją ominąć, ale zauważyła mnie i podeszła. Spytałem:

- Jak się czujesz ?

- Wszystko w porządku, a co u Ciebie słychać.

- No, praca praca i tak w kółko. W tygodniu siłownia, jakiś wypad ze znajomymi. Życie.

Staliśmy tak chwilę. Po czym spytałem:

- A co z ... wiesz naszym ostatnim spotkaniem. Coś z tego wyszło ? - nie wiedziałem jak lepiej dobrać słowa.

- No się okazało, że nic. Miałam wtedy dni niepłodne. Jak już mówiłam, że życie kopie mnie po tyłku.

- Przykro mi, serio. Na początku byłem przerażony. W domu chodziłem i tylko o tym myślałem. Ale chciałem w sumie twojego szczęścia.

- Jakby coś z tego wyszło to tak ja ci obiecałam. Nie miałbyś się o co martwić. Żadne alimenty. Żadne wysyłanie ci SMS i mm-sów. To by była nasz tajemnica i moje dziecko. Ale problem rozwiązał się sam.

- No cóż, to może następnym razem się uda – powiedziałem.

- Ale, że co z Tobą ?? - zapytała zaciekawiona ...