Maturzystka - 13. - Opowiadania Erotyczne

Maturzystka - 13.

... poruszam palcami w otworach. Mruczy z rozkoszy. Wciskam głowę w narzutę. Zaskoczona dziewczyna traci oddech. Po kilku sekundach zaczyna miotać się. Łagodzę nacisk, a ona zachłannie łapie oddech. Nie przerywam pieszczot w dziurkach. Kiedy tylko wyrównuje oddech, kładzie głowę i znowu pojękuje.

– Teraz mocniej! Proszę! Mocniej!

Rucham palcami jak tłokiem. Dziewczyna znowu jęczy.

– Ciszej, kurwo!

– Przepraszam! Będę ciszej! – stara się odpowiedzieć normalnym głosem. – Ruchaj mocniej! Proooszę!

*

Dzwonek do drzwi.

Nieruchomiejemy.

Ola gwałtownie prostuje się i zdziwiona patrzy na mnie. Grymasem sugeruje, żeby olać dzwonek, ale po chwili słyszymy szarpanie klamki.

– Otwierać!

– Ubieraj się! – rzuca do mnie w biegu.

Słyszę otwierane drzwi do łazienki. Płynnym ruchem zakładam spodnie. Majtki do kieszeni. Bluzka założona. Wychylam się zza drzwi. Ola stoi przy drzwiach owinięta w ręcznik kąpielowy.

– Kto tam? – pyta drżącym z podniecenia głosem. Jeszcze nie opanowała się.

– Córka, otwórz! – słyszę donośny, niecierpliwy męski głos.

– Tata? – ulga i zaskoczenie w głosie.

– A kto? Włamywacz? Otwieraj! – głos jest coraz bardziej zirytowany.

Słyszę majstrowanie przy zamku i jakąś szamotaninę po otwarciu drzwi.

– Cześć, tato! Co się stało? Co tak wcześnie?

– Kurwa! Nie widzisz?! Weź chociaż teczkę, bo nie ustoję dłużej!

– Ojciec!

– Przepraszam, ale ból jest nie do zniesienia! Pomóż mi na czymś usiąść! Przecież nie będę skakał! ...

... Skręciłem nogę.

– To nie lepiej było od razu jechać na pogotowie albo do przychodni? – sapie córka, pomagając ojcu usiąść.

– Przed blokiem skręciłem! – chwila ciszy. – A ty w ręczniku? – w głosie wyraźna ciekawość.

– Chciałam wziąć prysznic.

– Sama jesteś?

– Co to? Przesłuchanie?

– Zapytałem tylko. Jako ojciec chciałbym wiedzieć...

– Nie. Grażyna jest u mnie. Może jej nie wolno?

– Acha... – rozczarowanie w głosie. – Nie żartuj, tylko pytałem.

– Dzwonić po mamę?

– Skręciłem nogę, a nie rękę! To nie zawał! Zaczekam, odpocznę, zadzwonię. Zrób mi herbatę albo daj jakąś mineralną. Posiedzę tutaj. O której wraca mama?

– Tak za godzinę. Mniej więcej.

– Hm, świetnie! Po prostu, super! Kiedy jest potrzebna, to jej nigdy nie ma!

– Słyszałam! Powtórzę mamie.

– Córka! Wystarczy, że skręciłem nogę. Nie dręcz mnie. Idź do gościa, a ja odpocznę... Ech! Dlaczego mi się syn nie urodził?

– Słyszałam! Powtórzę mamie.

– Powtórz, powtórz! To wasza wina! Twoja też, Olek!

Bluzka już zapięta, stanik na biurku. Nic nie widać przez tę bluzkę. Wchodzę do kuchni.

– Dzień dobry! – uśmiecham się i rozglądam.

Naburmuszona Ola stawia wodę i szklankę na stole. Za plecami ojca jednak uśmiecha się. Ojciec patrzy na nią krytycznie i ciężko wzdycha, ale marnie gra.

– Gdyby moi rodzice tacy byli... – wzdycham w myślach.

– Cześć! Zepsułem wam zabawę? – ojciec Oli patrzy na mnie.

– Nie – uśmiecham się lekko, słysząc tak sformułowane zdanie. – Ola szła ...