MW-Ibiza Rozdzial 48 Oskalpowana dziewczyna - Opowiadania Erotyczne

MW-Ibiza Rozdzial 48 Oskalpowana dziewczyna

... dłoni nie trzymał.

- Ojej!

- Czy wspominałem, że właśnie w ten sposób witamy się z dziewczętami? Ściskając im cipki?

- Jakoś ci to umknęło.

- Nie sądzisz chyba, że nie wspomniałem celowo?

- Owszem, sądzę. Lubisz zaskakiwać. A teraz daj dokończyć.

- Jestem... nowa i nie zorientowana, przepraszam, to nieładnie zmuszać kogoś, żeby czekał z wyciągniętą ręką.

- Nie narzekam.

Pewnie, że nie narzeka, przecież nie trzyma tej wyciągniętej dłoni w powietrzu!

- A jak dziewczyny witają was?

- Podobnie. My też mamy taki boski punkt podparcia...

Aldi pluje w dłoń, bierze zamach, Antonio się nie cofa, odważnie bierze to na klatę. I staje na palcach, gdy Aldi go tak podpiera.

I długo nie wypuszcza, zafascynowana rozgrywającym się spektaklem. Otóż zwisający wcześniej niczym wielki robal, penis Antonia, wsparty teraz na wewnętrznej stronie jej przedramienia, powoli nabrzmiewa i posuwa ruchem nomen omen robaczkowym w stronę łokcia dziewczyny. Gdy ta zabiera w końcu rękę, nabrzmiały kutas dalej w nią celuje.

- Już mi się tutaj podoba – mówi Aldi. Choć jeszcze nie dopłynęliśmy.

- Podoba mi się ta nowa dziewczyna – mówi Antonio. Jak właściwie ma na imię?

Przyglądamy się Aldonie stojącej na dziobie motorówki. Z rozwianymi włosami, cyckami na kursie, czyli dupą do nas, może, a nawet musi się podobać.

- Al... Ale nie powiedziała? - Coś mnie powstrzymuje przed podaniem jej imienia, przekonałem się, jak bardzo go nie lubi. – W sumie, to nie wiem.

- ...

... NIE WIESZ?!

- Tak wyszło. Pójdę, spytam.

- Zrób sobie Titanica.

- Co?

- Spójrz na nią. Jak na Titanicu. Bądź, jak Leonardo. Ja nie mogę, steruję.

* * *

- Jak na Titanicu, nie uważasz?

- Leonardo nie trzymał jej za cipkę i cycki.

- Bo byli ubrani.

- Chcę być bardziej naga...

- Przecież jesteś kompletnie naga, nawet sandałki zrzuciłaś biegnąc do wody.

- To moje pierwsze życzenie. Wygrałam. Nie trzeba się było schylać po te sandałki. Ale dziękuję.

- Bardziej naga? Nie wiem, jak...

- To proste, znajdź mi dobre nożyczki i golarkę. I piankę.

- Ach! No oczywiście. Ale w takim razie pobawię się nimi, póki są. A co do golenia, poszukamy Moniki, albo Toli, to nasze fryzjerki. Zrobią to profesjonalnie.

Aldona tylko wzdycha – bawię się jej futerkiem i tym, co (jeszcze) skrywa, coraz śmielej. Uznaję to westchnienie za zgodę.

- Czyli załatwione. Druga sprawa: oprócz mnie nikt nie zna twojego imienia. Wczoraj nikomu nie powiedziałem, Antoniowi też nie, choć pytał.

Aldona tylko wzdycha. Jakby głośniej. To już nie wiem, dobrze zrobiłem, czy nie? A może wzdycha głośniej, bo właśnie znalazłem łechtaczkę?

- Dobrze zrobiłeś – mówi, gdy już może mówić.

- Umiem robić dobrze dziewczętom.

- Dobrze zrobiłeś, że nie powiedziałeś. Muszę sobie wymyślić jakieś imię.

- Byle szybko.

* * *

Na pomoście czeka Ala.

- To moja dziewczyna.

- Chciałeś powiedzieć, jedna z twoich dziewcząt. Podobno masz ich dużo.

- Tak, ale to właśnie ta ...