MW-Ibiza Rozdzial 44 Chichotki - Opowiadania Erotyczne

MW-Ibiza Rozdzial 44 Chichotki

Spoglądam na te kilka spiętych, patrzących na nas jednocześnie bykiem i z nadzieją postaci i serce mi się kraje. Kontrast pomiędzy naszymi wystrojonymi, zadowolonymi z życia a tymi wystraszonymi, rozczochranymi i brudnymi dziewczętami powala. Mobilizuję w sobie całą, nieco przykurzoną znajomość ukraińskiego.

- Dobryj Den! Jestem Maciek a to moi przyjaciele. Jestem Polakiem, część tu obecnych też jest z Polski.

- My polski rozumiemy, i powiedzieć też potrafimy!Na to po cichu liczyłem, teraz przydadzą się moje dziewczęta.

- Chcemy wam pomóc, mamy możliwości, problem w tym, że możecie nie chcieć naszej pomocy.

- Jak to? Dlaczego? Pomóżcie nam, prosimy!

- Wszystko wam wytłumaczę, skoro rozumiecie po polsku, to dziewczęta też odpowiedzą na wszystkie pytania ale na początek przenieśmy się w wygodniejsze miejsce. Staś – zwracam się do niego po polsku - załatw z ochroniarzami, niech nas wprowadzą dyskretnie od tyłu i odetną salę od reszty dyskoteki.

Staś biegnie, za chwilę wraca.

- Załatwione!

Jesteśmy już wszyscy w środku, w dobrym oświetleniu widać, jakie wymęczone są te dziewczęta. I pewnie głodne. Zwracam się do Tidżejów:

- Zorganizujcie jakieś żarcie i napoje.

I do moich dziewcząt:

- Zaprowadźcie je do łazienki, na pewno chcą się odświeżyć.

Tymczasem rozmawiam z ich, tak jakby, przywódczynią, Tatianą.

- Taniu, będę z tobą szczery do bólu.

- Chodzi o ten problem, że możecie pomóc, ale my możemy nie chcieć tej pomocy od was?

- ...

... Tak!

- Dawaj w pieriod!

Cały plan mam już w głowie.

- Możemy was za chwilę zabrać autobusem na przystań, stamtąd wodą na S’Espardell, to taka mała wyspa o pół godziny drogi stąd. Nasz przyjaciel Antonio - Antonio macha do Tani - ma tam hotel, w tej chwili jesteśmy jego jedynymi gośćmi. Wynajęliśmy hotel na tydzień, cały teren jest zamknięty będziecie tam bezpieczne przez ten tydzień. W następną niedzielę rano wracamy do Polski, mamy wyczarterowany samolot, jeszcze zahaczamy po drodze o Kopenhagę ale to dla was nieistotne. Tu obecni bliźniacy, moi kuzyni z Nowego Yorku, wynajmą w międzyczasie duży samochód kempingowy i przewiozą was do mnie, do Warszawy. Problem dokumentów odpada, to wszystko Eurokołchoz, tylko z samolotem byłby kłopot. W Warszawie będziemy się zastanawiać, co dalej z paszportami, w tym czasie możecie zamieszkać u mnie albo zgłosić się do odpowiednich władz, one zapewnią wam lokum. Aha, to w tej chwili pewnie dla was najważniejsze, jeśli pamiętacie numery telefonów, możecie w każdej chwili zadzwonić do domu.

I podaję Tani telefon. Robi to na niej piorunujące wrażenie. Wręcz wyrywa mi go z ręki, ucieka w najdalszy kąt sali i gorączkowo wybiera numer. Po chwili zaczyna równie gorączkowo rozmawiać z kimś z rodziny. Dobiegają mnie jedynie urywki słów, zresztą staram się nie podsłuchiwać. Po długiej chwili Tania wraca do mnie, jeszcze ocierając oczy. Oddaje mi telefon.

- Jutro sprawimy wam własny. Będziecie mogły dzwonić, ile i kiedy chcecie.

- Nie ...