1. Czekoladowa Wenus cz.III


    Data: 07.08.2024, Autor: darjim, Źródło: Lol24 

    Niedzielny, wczesny poranek. Kolejny dzień, który zapowiadał się słoneczny i ciepły.

Otworzyłem oczy. Zegar wskazywał 6.45. Słońce bezczelnie wlewało się do mieszkania.

Jego promienie padały wprost na moją twarz.

Pocałowałem Pati delikatnie w ramię i cichutko, powoli wstałem nie chcąc jej zbudzić

przedwcześnie.

Zrobiłem kilka kroków w stronę okna, ale pokusa okazała się silniejsza. Odwróciłem się i

zerknąłem na śpiącą Patrycję. Wyglądała jak kleks na śnieżnobiałym prześcieradle. Była

zwrócona twarzą do ściany. Miała lekko rozrzucone nogi. Lewa ręka leżała wzdłuż ciała a

prawa, zgięta przy jej twarzy. Wpatrywałem się w to nieziemskie zjawisko z zachwytem.

W niemym zachwycie pozostawałem zresztą od piątkowego wieczoru. I sam sobie nie

mogłem się nadziwić.

W łazience umyłem się i właśnie kończyłem się golić, gdy weszła Pati mając na sobie mój

t-shirt. Do tej pory leżał niedbale rzucony na oparciu fotela. Założyła go choć był on nieco

na nią za duży.

- Sorry - powiedziała cicho - ale strasznie mi się chce siku.

Bez żadnej krępacji usiadła na sedesie.

Nie przeszkadzało mi to, bo wiadomo, że z "naturą" nie ma co walczyć, ale byłem trochę

zaskoczony bezpośredniością Pati. Nie zastanawiałem się nad tym długo tylko

opłukiwałem twarz nad wanną. Na myśl przyszły mi słowa, które kiedyś usłyszałem:

"Jestem za tym, aby mieszkać ze sobą przed ślubem. Trzeba dobrze się poznać, zobaczyć,

jaki jest partner na co dzień, a nie ...
    ... tylko od święta. Zobaczyć siebie wczesnym rankiem,

bez makijażu i podczas codziennych obowiązków. Poznać się. Zrozumieć."

To była jedyna mądra rzecz, jaką wymyśliła moja była dziewczyna. Zrobiliśmy tak i było

to mądre posunięcie. Dobre, bo poznaliśmy się na tyle, żeby dojść do wniosku, że wspólne

życie byłoby nieporozumieniem.

Otrząsnąłem się z tych wspomnień.

Pati skończyła, osuszyła papierem, umyła ręce i stanęła tuż za mną obejmując mnie w

pasie. Przytuliła buzię do mojej lewej łopatki.

- Dobrze mi było, wiesz? - wyszeptała.

- Mnie też.

Spojrzałem na nasze odbicie w lustrze. Pięknie wyglądaliśmy. Wpatrywaliśmy się w ten

odwrócony obraz bez słowa. Nie wiem ile to trwało, ale w końcu Patrycja przerwała milczenie:

- O czym myślisz?

- O pięknie tej chwili. Zachwycam się nią i zastanawiam się czy jest prawdziwa i boję się,

że okaże się tylko snem, albo jednostkowym wydarzeniem, do którego będę wracał tylko

we wspomnieniach - rozgadałem się na dobre - Bardzo bym chciał, żebyś była tu nie tylko

tu i teraz, ale i jutro i jeszcze później... - zrobiłem pauzę, zaczerpnąłem oddechu i

kontynuowałem to, co urodziło się w mojej głowie - nie wiem jakie będą kolejne dni,

tygodnie, miesiące, ale jeżeli będą w połowie takie jak te, i nie chodzi mi tylko o seks, to

oboje znajdziemy się w niebie, a raczej to niebo spadnie z wysokości wprost na nas.

Milczała.

- Jestem w tobie zakochany od dawna. I teraz już wiem, że...

- Też cię ...
«1234...»