Kamil(a) cz. II - Opowiadania Erotyczne

Kamil(a) cz. II

... leciałem.

Trzymałem w dłoni penisa i to nie był mój własny penis. Trzymałem w ręku ciepły kawałek mięsa, które

pulsowało w niej. Było jak żywe. Przesuwałem ręką po całej jego długości. Masowałem go jakbym

masował swoją męskość podczas onanistycznych seansów.

Jeśli chodzi o walenie konia, to jako facet, miałem bogate doświadczenie.

-Tak, o tak – zaczęła jęczeć.

Byłem więc na dobrej drodze, ale przyznaję, że było mi dziwnie, nawet bardzo dziwnie.

Czy w ogóle to byłem tu ja, czy też może ktoś inny?

Żałowałem, że nie mogę zobaczyć nas w lustrze.

Ciekawe, jak wyglądamy.

Kamila sięgnęła ręką i objęła mnie za szyję.

-Rób mi tak – szepnęła – wspaniale, cudownie...

Masowałem dalej jej fiuta.

Ona patrzyła przed siebie niewidzącym wzrokiem. Tak mi się przynajmniej wydawało. Jakby wyłączyła

się całkiem od zewnętrznego świata i pogrążyła w alternatywnym świecie doznań erotycznych.

Oddychała coraz bardziej chrapliwie. Jej oddech był niespokojny i urywany.

Czułem, że zbliża się jej wytrysk. Nie musiała mi nawet o tym mówić.

Wystrzeliła jak z armaty. Strumień był potężny.

Byłem pod wrażeniem.

Trzymałem nadal w dłoniach jej członka.

-To było niesamowite - odezwałem się – naprawdę niesamowite.

-Podobało ci się? - spytała wciągając na pupę majtki.

-Bardzo.

Już zdążyła doprowadzić się do porządku.

Siadła na schodach i wyciągnęła papierosy. Od razu sięgnąłem po zapalniczkę.

-Możesz mnie poczęstować? - ...

... spytałem.

Podsunęła mi paczkę. Zaciągnąłem się dymem, trochę zakrztusiłem i usiadłem obok niej na schodach.

Dzielnie jednak paliłem dalej. Bo jak tu nie zapalić po seksie. To chyba tradycja.

Spojrzałem na Kamilę. Patrzyła przed siebie, na dawno nie malowaną ścianę.

-I jak?-spytała.

-Szczerze mówiąc to nie wiem. Mam mętlik we łbie. Niesamowicie, niezwykle, dziwnie, intrygująco...

Nie wiem czy to, co mówiłem miało jakiś sens, ale wyrzucałem z siebie zdania na gorąco, tuż po tym jak

urodziły się w mojej głowie.

W sumie, to tak naprawdę nie wiedziałem co mam powiedzieć. Chyba po raz pierwszy w życiu zabrakło

mi słów. To wprost ewenement na skalę kraju.

Nagle przyszło mi do głowy, że miłość cielesna, jest czasami jak zbrodnia, bo po wszystkim nie wiadomo

co zrobić z ciałem....

Kamila zgasiła papierosa.

-Pójdę już. Dzięki i przepraszam.

-Nie idź – odezwałem się, ale wcale nie wbrew sobie.

Jeśli to możliwe, to niech ta chwila trwa jeszcze długo, długo

-Spotkamy się jeszcze?

Nie wiem, czy to pytanie nie było aby głupie, ale musiałem spytać.

-A chciałbyś?

-Bardzo bym chciał.

Kamila patrzyła na mnie uważnie.

Nie wiem co odczytała w moich oczach, ale uśmiechnęła się. Wyciągnęła do mnie rękę.

-Chodź- powiedziała.

Wspinając się te kilka schodów, pomyślałem sobie, jak to dziwnie wszystko się plecie i jak znalazłem się

w tej dziwnej, przyznać trzeba, sytuacji. Chciałem, ostrą, wręcz hardcore'ową przygodę, to miałem.

Przygoda przeszła ...