Olivia, Victoria II – cz. XLIII - Opowiadania Erotyczne

Olivia, Victoria II – cz. XLIII

... rodzinie - zwróciła się w bezpardonowych słowach do przyjaciółki.

Maria popatrzyła na nią niewidzącym wzrokiem i rozpłakała się.

- Iorgu nie przyszedł na spotkanie. Nie wiem, co się stało - odpowiedziała przyjaciółce.

- Oj, Mario! Dałabyś sobie spokój z tym dupkiem. Przecież ten facet zachowuje się wobec ciebie, jak ostatni gnojek. A ty wypłakujesz za nim oczy - fuknęła na przyjaciółkę.

- Nic nie poradzę na to, Lucia! Ja go kocham! - wyznała szczerze przyjaciółce.

- Sądzę, że to ci się tylko wydaje. Jak można kochać takiego palanta, którego ego sięga do księżyca? - zastanawiała się głośno przed Marią.

Ale Maria wiedziała swoje. Po pracy wsiadła do autobusu i pojechała do miejscowości zamieszkania Iorgu. Rzadko tu bywała, bo Iorgu nie tylko jej nie zapraszał, ale wprost nie życzył sobie, aby do niego przyjeżdżała.

W pewnej chwili zobaczyła, że do przystanku na którym wysiadła, zbliża się roześmiana, żywo dyskutująca ze sobą para młodych osób. Jedną z nich był jej Iorgu, a drugą młoda dziewczyna w jej wieku.

Maria rozejrzała się czy byłaby szansa schować się gdzieś przed nimi.

Niestety, nie było takiej możliwości, więc zdecydowała się stawić czoła zaistniałej sytuacji.

- A ty co tu robisz? – krzyknął, widząc ją na przystanku, wyraźnie rozzłoszczony, Iorgu.

- Nie było cię wczoraj na przystanku, gdzie się umówiliśmy, więc przyjechałam sprawdzić czy u ciebie wszystko w porządku - powiedziała Maria, starając się zachować spokój.

- Iorgu, kto to ...

... jest i o co tu chodzi? - zwróciła się do niego towarzysząca mu dziewczyna.

- To jest Maria i czasem się z nią spotykam - oświadczył Iorgu, bezczelnie szczerząc zęby do zszokowanej Marii.

W tym momencie Maria zrozumiała, kim naprawdę jest Iorgu, chłopak, w którym ulokowała swoje uczucia i z którym zamierzała związać się na stałe.

- Czy to ma oznaczać, że z tobą też umawia się i spotyka? - zwróciła się do dziewczyny.

- Tak. Jesteśmy ze sobą prawie od dwóch lat - oświadczyła dziewczyna i widać było, że też zagotowała się wewnętrznie.

- No to możemy pogratulować sobie znajomości z facetem, którego ego wyraźnie go przerosło. Czy ciebie też czasem traktuje, jak szmatę? - zwróciła się Maria do dziewczyny spokojnym już, pogodnym tonem.

Dziewczyna milczała, ale jej z trudem hamowany gniew i zachowanie, mogło świadczyć, że takie traktowanie jej przez Iorgu, mogło nie być dla niej obce. Ponownie obrzuciła zdezorientowanym spojrzeniem Marię, a potem Iorgu.

- Masz mi coś do powiedzenia w tej sprawie? - zwróciła się do Iorgu.

Iorgu milczał, jakby uznał, że nie warto odpowiadać, na tak zadane pytanie.

- Jestem Lucia! - przedstawiła się Marii, wyciągając do niej rękę.

- Maria! - powiedziała, wymieniając uścisk dłoni z Lucią.

– Mam przyjaciółkę o tym samym imieniu, co ty. Czyżby szczęśliwy zbieg okoliczności? – dodała, rzucając luźne, bezosobowe pytanie, po czym obie roześmiały się.

- Może byłoby dobrze, gdybyśmy porozmawiały gdzieś w ustronnym miejscu - ...