Ogień i woda (Sługa płomieni 4) - Opowiadania Erotyczne

Ogień i woda (Sługa płomieni 4)

... spróbować.

- Skoro tak bardzo ci na tym zależy, dziewko. Nie jesteś już dziewicą, to i tak nie stracę wiele na okupie czy na targu niewolników.

- Nie jestem, panie! Nie jestem! Sam się o tym przekonaj, proszę.

- Bierz się więc do roboty, przy okazji oczyścisz moją włócznię z rdzy, która mogła ją zabrudzić w poprzedniej dziurze.

- Tak, panie. Tak uczynię.

- A ty, Ario... Ta dziewka okazuje wreszcie właściwe podejście. W nagrodę zajmij się tymczasem jej dziurką.

- Którą, panie?

- Sama wybierz.

- To skorzystam z tej, którą już rozepchnąłeś.

- Panie, proszę...

- Milcz, dziewko bo zmienię zdanie. Zrób to, co obiecałaś.

Rodmund ponownie pozwolił diuszesie ująć wargami swego penisa. Uczyniła to chętnie, wciągnęła w usta jak tylko zdołała najgłębiej i pracowała gorliwie, nie bacząc na ból. Tym razem trwało to dość długo, pirat naprawdę musiał być już nieco znużony. Tymczasem Aria skorzystała z przygotowanego uprzednio stołka oraz zapiętego wokół kształtnych bioder pasa. W istocie, okazywała się dziewczyną nie tylko piękną ale i bardzo utalentowaną. Zapewne nie przypadkiem trafiła do służby Pani Połowy Świata i powierzono jej tak ważne zadanie. Po pewnym czasie Rodmund zaczął zapewne odczuwać oznaki ożywienia. Nastroiło go to życzliwie do świata oraz uległej już teraz branki.

- Zajmij się drugą dziurką swojej pani, moja piękna. Przygotuj ją dla mnie. Naprawdę się stara i zasłużyła na nagrodę.

Aria wykonała polecenie, a diuszesa w widoczny sposób ...

... zdwoiła wysiłki, wreszcie odczuwając może teraz także własną rozkosz, a przynajmniej nadzieję na spełnienie. W końcu książę uwolnił penisa. O dziwo, ponownie gotowego do akcji, chociaż może już nie w tak imponujący sposób jak poprzednio. Gestem odesłał służkę czy też agentkę cesarzowej, o tej drugiej roli pięknej Arii zapewne jednak nie wiedział, po czym zajął jej miejsce pomiędzy rozchylonymi udami pani Laguny. Trzeba przyznać, że nie okazał się skąpy. Wszedł mocno i wielokrotnie powtarzał pchnięcia. Diuszesa, w końcu usatysfakcjonowana, wydawała okrzyki zadowolenia.

- Tak, mój panie. Tak właśnie, teraz! Dokończ, dokończ, nie odmawiaj...

Rodmund istotnie nie odmówił, chociaż spełnienie osiągnął dopiero po pewnym czasie, rozkosznym zarówno dla samego pirata jak i jego branki. Odsunął się wreszcie, ciężko dysząc. Serena także sprawiała wrażenie wyczerpanej doznanymi przeżyciami. Nie dotyczyło to jednak Arii i księcia czekała mała niespodzianka.

- Panie, służyłam ci wiernie. Czyż i ja nie zasługuję na nagrodę?

- Co masz na myśli, dziewko?

- Pragnę raz jeszcze ugościć pewnego dzielnego wojownika. Tym razem powoli, w tym wygodnym łożu.

- Obawiam się, że obecnie może być on jednak zbyt zmęczony.

- Odczekamy chwilę i wzmocni się winem, a potem postaramy się coś na to zaradzić.

- Wątpię, aby twoja pani zdołała przywrócić mu siły.

- Panie, pragnę uczynić to sama. Przekonasz się, że moje talenty są w tej materii o wiele większe. Sam osądzisz.

- W takiej ...