Zastępstwo XXVII - Opowiadania Erotyczne

Zastępstwo XXVII

... on taki wyzwolony.

Usłyszałem śmiech Halki.

-Chyba jednak nie, musiałam się pomylić.

Anka była wyraźnie przygnębiona.

Wystarczy! Dość już usłyszałem.

To, co usłyszałem, jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że muszę jak najszybciej zakończyć ten romans.

Mogłem mieć tylko nadzieję, że Rafał się niczego nie dowie, a my potraktujemy to jako jednorazową przygodę, taką chwilę słabości.

Leżało to w interesie Anki, jak i moim.

Gotowy do wyjazdu zszedłem na dół.

Anka również była już spakowana.

Siedziała obok Halki na tarasie i rozmawiały.

Na mój widok zamilkły jak na komendę.

Trochę późno moje panie, przemknęło mi przez głowę.

-Gotowa? Spojrzałem na synową.

-Oczywiście! Wskazała na stojącą obok nie walizeczkę.

-To cóż, pora się pożegnać.

Podszedłem do Halki i podałem jej rękę.

Zrobiła ruch, jakby chciała musnąć wargami mój policzek, ale w porę się usunąłem.

-Było bardzo miło, dokończyłem i odsunąłem się na bok.

Zabrzmiało to wyjątkowo oficjalnie, jakby nic się między nami nie zdarzyło.

Przez jej twarz przemknął jakby cień, ale się nie odezwała.

Musiała poczuć się dotknięta.

Właśnie o to mi chodziło.

Po chwili oboje siedzieliśmy w samochodzie.

Już miałem wyjeżdżać, kiedy moją uwagę zwróciła szopa stojąca niedaleko bramy, ozdobiona rzeźbioną głową konia.

-Co to za szopa? Spojrzałem na synową.

-Gdzie? Spojrzała za moim spojrzeniem.

-To stajnia. Są w niej kuce dla gości, uśmiechnęła się, jakbym ...

... przywołał jakieś miłe wspomnienie.

-Widzę, że poznałaś uroki agroturystyki, zakpiłem.

Zobaczyłem, jak się zaczerwieniła, ale nie odpowiedziała.

Przez dłuższy czas podróż powrotna przebiegała w milczeniu.

Miałem wrażenie, że Anka zastanawia się, nad tym, co może być przyczyną zmiany w moim zachowaniu.

Odezwała się, dopiero kiedy zatrzymaliśmy się na kawę w przydrożnym zajeździe.

-Adam! Co się stało?

Przez chwilę milczałem, zastanawiając się jak ubrać w słowa, to co czułem.

-Wiesz Aniu, mam wrażenie, że robię krzywdę Tobie Rafałowi.

-To wszystko, co się wydarzyło, nie ma najmniejszego sensu, że nie wspomnę o przyszłości.

-Ty miałaś chwilę słabości, brakowało ci kogoś naprawdę bliskiego, a ja jak ostatnia świnia wykorzystałem to.

Starałem się mówić spokojnie, studzić emocje, które mną targały.

-Potraktujmy, to co się zdarzyło, jako coś, co oboje będziemy długo pamiętać.

-Niech to zostanie naszą tajemnicą.

Chciałbym, żebyś dalej była moją najukochańszą synową.

Położyłem jej dłoń na ramieniu i przyciągnąłem do siebie.

-To, co mi dałaś, było najlepszym, co mnie ostatnio spotkało.

Ostatnie słowa prawie wyszeptałem.

-Adam! Czy ty słyszysz to, co mówisz?

W jej głosie był gniew, może jeszcze coś innego.

-Myślisz, że nie wiedziałam, na co się decyduję.

-Myślisz, że zrobiłam to, bo brakuje mi w łóżku faceta?.

-Że brak kutasa doprowadził mnie do takiej desperacji, że uwiodłam Cię?

Nie odpowiedziałem.

Cokolwiek bym nie ...