Uwiedziona Przez Nianię VI: Ferie - Opowiadania Erotyczne

Uwiedziona Przez Nianię VI: Ferie

... pod kołdrę, wtulone w siebie jak dwie części tej samej całości. Dominika objęła mnie od tyłu, a ja ułożyłam się do niej w najbezpieczniejszej z pozycji — na łyżeczkę. Czułam jeszcze ciepło jej ust na skórze, ciężar jej dłoni na biodrze i oddech, który powoli się wyrównywał, aż w końcu obie odpłynęłyśmy w sen. Cichy, spokojny, wspólny.

***

Kolejne dni mijały nam w rytmie ferii, które okazały się nie tylko wytchnieniem, ale i formą czułej codzienności. Julek całkowicie wsiąknął w swoje zimowisko uczył się jazdy na nartach, bawił z dziećmi, a my z Dominiką nie wchodziłyśmy mu w paradę. Dawałyśmy mu przestrzeń, siebie zostawiając tylko dla nas.

W ciągu dnia jeździłyśmy razem na nartach, czasem wybierałyśmy się na długie, śnieżne spacery po cichych leśnych ścieżkach, gdzie rozmowy spowalniały, a dłonie odnajdywały się bez słów. Wieczorami wracałyśmy do naszej bazy, do ciepła, do siebie. Celebrowałyśmy każdą chwilę te z kubkiem gorącej herbaty, z książką, z pocałunkiem, z czułym spojrzeniem przez ramię. To nie były wielkie wydarzenia, ale każda z tych chwil miała wagę.

Zima narzucała styl, ale nie odbierała kobiecości. Najczęściej nosiłam dżinsy, które jak to Dominika uwielbiała podkreślać „leżały na mnie jak druga skóra”. Uwielbiała, gdy podchodziła za mną i obejmowała mnie w talii, muskając dłonią biodro przez materiał, ale gdy tylko była okazja, pozwalałam sobie na coś bardziej zmysłowego grubsze pończochy, sukienki, wysokie kozaki na szpilkach. Z uśmiechem łapałam jej spojrzenia, które mówiły więcej niż słowa.

Dominika, jak zwykle, stawiała na wygodę sportowe legginsy, miękkie swetry, czasem dziewczęce sukienki z grubymi rajstopami. Była piękna w swojej prostocie, w tej niewymuszonej kobiecości, która zawsze mnie przyciągała. Miałyśmy dla siebie czas i przestrzeń. Ciało, serce, oddech. Żyłyśmy w naszej zimowej baśni, bez pośpiechu, bez planu. Po prostu razem.