1983 - Opowiadania Erotyczne

1983

... bycia samemu ze swoimi smutnymi myślami, było moim podświadomym sposobem na osłabienie poczucia przegranej. A tu mogłem spokojnie posiedzieć przy herbacie i jarać jednego za d**gim. Poza tym dobrze się czułem w jej jednopokojowym mieszkanku.

- Plecak jednak spakowany – drążyła temat wpatrzona w plecak.

- Nie, nigdzie nie jadę, miałem taki zamiar, ale nie wyszło – trochę tylko skłamałem.

W rzeczywistości, spakowany na kilka dni plecak, miał stanowić

kamuflaż dla mojej nieobecności w domu, podczas gdy miałem mile spędzać czas w wolnej chacie Eli.

Ale spostrzegawczości ciotki nie doceniłem pomimo mojego udawania, że wszystko jest w porządku – po chwili zapytała:

- Co się stało? – zawsze była taka dociekliwa, „cholera, z tą babską ciekawością” – pomyślałem.

Ledwo dostrzegalnie wzruszyłem ramionami i minimalnie wydymając wargi cicho powiedziałem:

- Przecież mówię, że nic.

- I tak widzę... – nic nie odpowiedziałem – nie chcesz, to nie mów – dodała i wzruszyła ramionami i poszła do pokoju.

W normalnych warunkach coś bym na poczekaniu wymyślił, ale teraz mój mózg nie był w stanie wyobrazić sobie nic ponad to, co mnie rzeczywiście męczyło. Wszedłem więc z przedpokoiku do kuchni, wstawiłem czajnik z wodą na gaz i poszedłem do pokoju usiąść w fotelu przy ławie. Pokój miał jakieś 16 metrów kwadratowych, jego wyposażenie stanowiła ława, dwa fotele, rozkładana kanapa i niewielka meblościanka, na której stał wciśnięty w róg malutki telewizor „Junost” w ...

... czerwonej obudowie z plastiku. Na jednym z dwóch dostępnych wówczas państwowych programów jakiś partyjniak gadał o możliwości zakończenia stanu wojennego.

- 22 lipca chcą znieść stan wojenny – powiedziała ciotka siedząca już w fotelu przy drzwiach prowadzących na malutki balkon. Firana zalana słońcem lekko się poruszała w otwartych drzwiach balkonowych podkreślając nastrój sennego popołudnia. Cholera – pomyślałem – przecież ja ten widok powinienem podziwiać z łóżka Eli. Jeszcze silniejsze przypomnienie niedawnych wydarzeń spowodowało u mnie ssanie w żołądku.

- Świetnie – odpowiedziałem, chociaż stan wojenny wcale mnie w tej chwili nie obchodził i nawet nie obchodziło mnie, że mnie nie obchodzi. Usiadłem w wolnym fotelu i zapaliłem aby pozbyć się ssania.

- To znaczy mówią, że zniosą, jeśli społeczeństwo będzie grzeczne – kontynuowała ciotka.

- Taaa... to mi nie zniosą, bo byłem dzisiaj bardzo niegrzeczny.

Pojęcia nie mam czemu to powiedziałem, ale chyba odczuwałem chęć ulżenia

sobie przy pomocy dwuznacznych tekstów.

- Czyli jednak... z Elą się pokłóciłeś? Ciotka jednak się domyśliła, że moja kontynuacja rozmowy na tle politycznym z polityką nie miała nic wspólnego.

- Gorzej, to całkowity koniec. Całkowity - wypowiedziałem to zdanie jak prawdziwy twardziel.

- A o co poszło?

- Nigdzie nie mieliśmy wyjeżdżać, ten plecak to działania dezinformujące starych. Miałem u niej siedzieć do poniedziałku, bo ma wolną chatę.

- Eee... – zaciągnęła z podziwem ciotka – ...