Parafialny outsider - Opowiadania Erotyczne

Parafialny outsider

... góry przewidywał, że musi się na niej znajdować jakaś kąśliwa uwaga skierowana pod jego adresem. Była, choć tego akurat się nie spodziewał. Przez kilkanaście sekund wczytywał się w masę czułych słówek, którymi zabazgrany był ten kawałek papieru, i od razu zmiarkował, że to nieprzemyślany i prostacki żart. Uśmiechnął się, zgniótł szpargał i głośno, tak żeby całe otoczenie słyszało, poinstruował chłopca:- Powiedz swemu pryncypałowi, znaczy swemu panu, że jeśli, jak pisze w liście, zamierza się ze mną umówić i obciągnąć chuje, to niech najpierw poduczy się ortografii. Bo „obciągnąć" pisze się przez „ą", a nie przez „o-en", a „chuje" przez „ce-ha" i „u zwykłe", a nie przez „samo ha" i „o z kreską".Rosły Zygmunt, bo to on napuścił malca wraz ze swą ferajną superchłopów, stał akurat za rogiem budynku i na zapas zanosił się od śmiechu. Zakrztusił się usłyszawszy tak niespodziewaną odpowiedź. Pobladł, stał się prawie zielony ze złości. Kumple natychmiast zamilkli, a potem z niego zaczęli się śmiać.- Ale cię zrobił w chuja! - pokrzykiwali jeden przez drugiego.Zygmunt, zwolennik rozwiązywania każdej spornej kwestii przy pomocy swych wielkich jak łopata pięści, podbiegł jak szalony w stronę Józka i zamierzał ostro się z nim rozprawić.- O co ci chodzi? - nieco naiwnym tonem spytał zaczepiony.- Chcesz w ryja?! - sadził się Zygmunt.- Za co?- Obraziłeś mnie!- Przedtem ty mnie.- Czy wiesz, z kogo kpisz?- Wiem.- No i...?- I nic. Mam taką zasadę, że drwię tylko z tego, kto na moje drwiny ...

... zasłużył - tu pomachał Zygmuntowi zwitkiem papieru przed nosem. - Kpię z autora tego niesmacznego żartu. I jeszcze ci powiem, że mam zamiar zanieść to proboszczowi, sołtysowi i niech po całej wsi rozgłoszą, że nie jestem sam. A teraz serio, wypchaj się, Zyga, nie jesteś w moim typie.Kumple Zygmunta pokładali się ze śmiechu, Józkowi wyraźnie ich zachowanie dodawało skrzydeł. Był w tym momencie pełen uznania dla rozbudzonej w sobie odwagi w przeciwstawieniu się komuś, kogo zawsze się lękał i od kogo już raz dostał po zębach.- Już zapomniałeś - straszył Zyga przybierając pozę karateki.- Nie.- To co?- Nic. Przecież to ty dopraszałeś się spotkania ze mną.Zygmunt stracił panowanie nad sobą. Wyrwał Józkowi kartkę z ręki, a ferajna za rogiem ryczała ze śmiechu. Tymczasem Józek szedł na całość - przystawił swe usta do ucha Zygmunta i przez moment wyglądało, jakby zamierzali czule się pocałować.- Oszczędzę ci publicznego poniżenia - prawie szeptał. - Ale jeżeli masz naprawdę ochotę na te wszystkie rzeczy, o których piszesz w liście, to wybacz, ale sam nie dam rady. Może przyprowadzę kogoś do pomocy, we trójkę będzie nam lepiej szło.Zygmunt po tych słowach speszył się do tego stopnia, że stracił resztę ducha bojowego.- Ty chuju pierdolony! - zawołał i jak smarkach na widok mitycznego wielkoluda popędził za róg najbliższego domu. Obok rozentuzjazmowanego Józka stał tylko mały, wystraszony doręczyciel, który nic z dziejących się spraw nie mógł pojąć.- Masz - Józek wręczył mu kartkę wcześniej ...