Siedziałem okrakiem na drabinie. Część III Kosmos do góry nogami - Opowiadania Erotyczne

Siedziałem okrakiem na drabinie. Część III Kosmos do góry nogami

Część III Kosmos do góry nogami "Czas nie kutas, nie stoi w miejscu” to jest prawda. Kolejne dni mijały bez większych sensacji. Na wyścigi z deszczem odnawiałem bramę przy budynku koszar, gdy lało miałem tysiąc i jeden innych robótek: tabliczki personalne na drzwi w sztabie, jakieś propagandowe plansze. Snułem się między koszarami, a swoją pracownią w ciągłym stresie, oczekując konsekwencji „gorącej” nocy. Z Rafałem widywałem się czasem, zazwyczaj rano na zaprawach jeżeli wstałem lub na stołówce jeżeli jadłem. Raczej jadłem mało, bo żarcie paskudne, a strach odebrał mi apetyt. Co drugi dzień widziałem jego plecy, gdy spał na sąsiednim łóżku. Zauważyłem, że owijał się szczelnie kocem. Mimo to w nocy, jak to w nocy ten kokon rozpadał się. Wtedy obserwowałem go sobie, ale nie były mi w głowie niecne zabawy. Miałem żal do losu: dlaczego to nie jest tak jak w filmie, że dwie połówki serca odnajdują swoje przeznaczenie? Ale życie to „nie jebajka”. Mimo tego, że byłem przerażony, patrząc na niego zawsze pojawiało się nieznośne podniecenie. Zabawiając się pod prysznicem od razu przed oczyma, stawał mi ten jego gigantyczny kutas i rozpływałem się, myśląc co można by z nim zrobić. Po dwóch tygodniach wracał powoli apetyt, mimo niepewności nie odczuwałem już tak silnie strachu. „Chyba nikomu nic nie powiedział” uspakajałem się. W międzyczasie wykombinowałem i założyłem haczyk w drzwiach do łazienki i życie się toczyło utartym rytmem. Kończył się drugi tydzień września, pogoda ...

... dopisywała. W sobotnie popołudnie chciałem sobie osłodzić życie więc poszedłem do kantyny, kupiłem trochę słodkiego badziewia, fajki, oranżadę i kawę. Siedziałem przed kantyną na drewnianej ławeczce, a na stole przede mną leżały moje zakupy. Popijałem słodki, kolorowy i gazowany napój, podjadając landrynki i jakieś ciasteczka. Zapaliłem papierosa i odwróciłem twarz do popołudniowego słońca, przez zmrużone oczy zobaczyłem jakiś cień idący do sklepiku. Nie chciało mi się otwierać ich, było przyjemnie, czułem się odprężony, nie myślałem o niczym szczególnym. Siedziałem, zajadałem się słodkościami i paliłem papierosy. Nagle na ławce na przeciwko mnie usiadł On. Czułem jak adrenalina uderza w moje ciało. – No i co powiesz pedale – powiedział zniżając głos. Siedziałem patrzyłem, nie odzywałem się. Nasze oczy spotkały się, nie widziałem w jego spojrzeniu tej złości sprzed kilku tygodni. – Powiesz coś – kontynuował tym swoim melodycznym wschodnim zaśpiewem. Zauważyłem, że to już inna osoba, inna niż kilka miesięcy temu w naszej sali podczas pierwszego spotkania. Był pewny siebie, inaczej się wysławiał, jakoś płynniej. Wziął sobie mojego papierosa i zapalił. – Bo ty nie zrozumiesz – wydukałem. – Czego? Że ty pedał? – Przepraszam za tamtą noc – on patrzył, zaciągnął się dymem, który wydychał mi w twarz. – Ja nie powiedział nikomu i nie powie – stwierdził. Trochę moje napięcie spadło. Przypaliłem kolejną fajkę, on do ust wsadził sobie landrynkę. Chwilę milczeliśmy. – Ja dobry człowiek jestem, ...