Impreza na plaży cz. 8 - Opowiadania Erotyczne

Impreza na plaży cz. 8

... nawiedzę! Ale przyniosę coś ze sobą. Zanim zdążyłem coś odpowiedzieć, rozłączyła się. Pojawiła się około dwudziestej drugiej (też mi pora na wizyty), ze sobą miała dwie butelki gruszkowego Absolutu i wielką butlę ze Spritem, który ponoć gasi pragnienie, ale czy tak jest, nie wiem, bo dawno nie piłem samego napoju, a zawsze z pewnym, wysoko procentowym dodatkiem. Marta, jak się okazało, nie miała żadnej konkretnej sprawy, chciała tylko pogadać i się z kimś napić. Myślałem, czy nie powiedzieć jej, o tym smsie, którego otrzymał Michał, ale nie chciałem psuć nikomu nastroju. Siedzieliśmy do rana. Spaliśmy do późnego popołudnia i niestety musiałem iść do pracy. Tak jak zawsze, przynajmniej ostatnio, zawsze, zostawiłem Michała w mieszkaniu i udałem się do miejsca, zarabiania pieniędzy (albo „Dużą ilość, kochanych pieniędzy” cytując jeden z Teatrzyków „Zielona Gęś”). Od razu po wejściu, dorwała mnie Kasia. -I jak było? Wszystko ok.? – zapytała z ciekawością, która już zaczynała mnie denerwować. -Dobrze. A czy ty musisz, wszystko wiedzieć? – zapytałem poirytowany. -No już ok., ok., nie chcesz, nie mów i bierz się do pracy! No i mam co chciałem, Kaśka się na mnie wkurzyła. Trudno, przeżyję, pomyślałem. Niedługo po tym, do pracy przyszedł Karol i jego zachowanie było co najmniej dziwne. Ostatnio taki zatroskany, bo niby chciał pomóc i tak dalej, a teraz, unikał mojego wzroku, jakby czegoś się obawiał. Postanowiłem nie zwracać na niego większej uwagi i skupić się, na swoich ...

... obowiązkach, których w poniedziałki nie było zbyt dużo. Zamknęliśmy przed pierwszą w nocy, natychmiast wyszedłem i ruszyłem do domu… Obudziłem się, wszystko mnie bolało, na twarzy czułem jakąś ciepłą ciecz, ale nie to mnie zmartwiło. Byłem w karetce, w drodze do szpitala. Ale co się stało? Nie pamiętam. Sanitariusz oznajmił mi, że zostałem napadnięty i ciężko pobity, jedziemy do najbliższego szpitala, gdzie zajmie się mną lekarz. -Aaale, jak to? Ja nie pamiętam nic. A gdzie jest Michał…. Tyle zdążyłem powiedzieć, po czym odleciałem, niewiadomo gdzie. Następne przebudzenie, miało miejsce dopiero w szpitalu. Czułem się naprawdę źle, bolał mnie brzuch, klatka piersiowa, a głowa pękała i nie miałem siły się ruszyć. -Witam. Panie Kacprze, ma pan złamane dwa żebra, wstrząs mózgu i liczne stłuczenia. – powiedział facet w białym fartuchu, przypuszczam, że lekarz. – Zrobimy panu wszystkie możliwe badania. -Aaaaha. I co teraz będzie? -Musimy pana, że tak powiem poskładać. Zatrzymamy też, pana na obserwacji kilka dni. -A gdzie jest Michał…. Tylko to jedno mnie interesowało. Miałem gdzieś, żebra, wstrząsy, badania i wszystko inne. Gdzie mój Michał!? Nie wiedziałem, gdzie mam telefon i czy w ogóle, go jeszcze mam, a za cholerę nie mogłem sobie przypomnieć jego numeru, ani nawet numeru Marty, który zawsze znałem na pamięć. Dostałem jakiś zastrzyk przeciwbólowy i znowu odleciałem. Nie wiem ile spałem, ale po przebudzeniu, moim oczom ukazała się Marta, a obok niej, blady jak ściana Michał. Ucieszyłem ...