W świecie kłamstw rozdział 41 ostatni - Opowiadania Erotyczne

W świecie kłamstw rozdział 41 ostatni

... wyglądał, jakby nie spał przez kilka dni i najwyraźniej tak właśnie było. Alek rozpętał naprawdę solidne piekło.

- Ben pozostanie w zakładzie zamkniętym prawdopodobnie już do końca swoich dni — powiedział ochryple.

- Prawidłowe podejście... Ale jak to się stało, że jest chory? - odezwał się Alek.

- Z tego, co wiem, matka miała jakieś problemy z zajściem w ciążę i potem w czasie tych dziewięciu miesięcy. To podobno odbiło się na dziecku. U Bena już w bardzo młodym wieku rozwinęła się osobowość mnoga. Ten drugi był agresywny, nie chciał współpracować, wdawał się w bijatyki ze strażnikami. Raz, gdy miał jakieś dwanaście, trzynaście lat, próbował zgwałcić pokojówkę. Z tego, co wyjaśnili lekarze, ten drugi Ben jest o parę lat starszy... Matka szybko zdecydowała o leczeniu mojego brata. Został zamknięty w prywatnym ośrodku, gdzie po kilku latach udało się wyciszyć, aż w końcu uśpić drugą osobowość Bena. Trwało to do czasu, aż Lisa postanowiła się spotkać z dawnym przyjacielem. Ben wpadł w szał. Niestety nie było mnie tu wtedy, a strażnicy zareagowali za późno. Znaczy, zareagowali idealnie, tylko zdążył zabarykadować pokój. Lisa dostała silnego krwotoku i urodziła o miesiąc za wcześnie. Niestety nie przeżyła.

- Co on jej zrobił? - warknął Alek, obejmując mocno trzęsącą się Asię.

- Zgwałcił i pobił...

- Asia... W porządku? - szepnął Alek, siadając przy niej na ławce w niewielkim ogrodzie pałacu Schacka. Przytulił ją do siebie, pozwalając jej wylewać na swoją ...

... koszulę kolejne hektolitry łez.

- Jak on mógł?! To potwór! I ja go kochałam!

- Ciii, skarbie. Jutro stąd wyjedziemy i teraz będzie już wszystko dobrze, zobaczysz. Nie płacz, proszę, bo zaszkodzisz dziecku. Uspokój się...

- Alek... On... Myślisz, że... - zaczęła się jąkać, próbując sklecić sensowne zdanie.

- Że co, skarbie? - pogładził ją po policzku.

- Że to przez niego zginął Błażej? - szepnęła.

- Tego nie wiem, mogę tylko podejrzewać, dlaczego twój przyjaciel zginął.

- A co podejrzewasz?

- Asia....

- Chcę wiedzieć! Odpowiadaj!

- Po pogrzebie twojego przyjaciela był bardzo zadowolony... Myślę, że on wiedział, że coś was wtedy łączyło. Bo łączyło, prawda?

Pokiwała smutno głową, ocierając łzy.

- Przykro mi... Znaczy, że zginął.

- Tak, mnie też — chrypnęła i podniosła się z trudem z ławki. - Chodźmy stąd, błagam.

- Lot mamy dopiero jutro, ale jak chcesz, załatwię nam hotel.

- Tak będzie lepiej, nie potrafię tu spokojnie przebywać.

- Wiem, chodź — złapał ją za rękę i wrócili do pałacu.

Tydzień później.

- Co teraz? - zapytała cicho, głaszcząc się po zaokrąglonym brzuchu.

- Zamieszkamy razem. Tylko nasza czwórka. Gdy urodzisz, weźmiemy ślub.

- Tak od razu?

- Oczywiście, że nie. Kiedy tylko będziesz gotowa, nawet jeśli miałoby to być za dziesięć lat. Nie mam zamiaru cię do niczego zmuszać. Dostosuję się, będzie tak, jak sobie tego zażyczysz — pogładził ją po policzku, patrząc jej w oczy. - Wiesz przecież, jak bardzo cię ...