W świecie kłamstw rozdział 41 ostatni - Opowiadania Erotyczne

W świecie kłamstw rozdział 41 ostatni

... wytłumaczę, tylko mnie posłuchaj!

- Nie mam najmniejszego zamiaru! Spieprzaj, Alek! Okłamałeś mnie, padalcu! Jak mogłeś?!

- Nie miałem wyjścia, uwierz mi. Wszystko mi się cholernie skomplikowało, gdy tak ostro zareagowałaś na prawdę o Benie... Dalej się na mnie gniewasz?

- A jak myślisz?! Kiedy planowałeś powiedzieć mi, kim jesteś? Kolejny, który miał zamiar przez pół życia skrywać przede mną, że jest pieprzonym księciem?! A może masz jeszcze jakiś sekret, o którym dowiem się poniewczasie?!

- Proszę cię, nie krzycz. Nie mam przed tobą już żadnych sekretów.

- Doprawdy? - fuknęła, odchodząc prędko na drugi koniec pomostu.

- Nie uciekniesz przede mną, maleńka. Nie znasz okolicy, a ja owszem — zaśmiał się, podchodząc do niej szybko i obejmując ją od tyłu. - Mówiłem, że on nigdy się nie dowie, pamiętasz?

- Skąd ta pewność? Skąd wiesz, że nie będzie wiedział?

- Bo wszystko załatwimy przez prawników. Zresztą oni już działają. Wystarczył jeden telefon i informacje, tak skrzętnie skrywane przez Sophie i jej rodzinkę, jeszcze dzisiaj ujrzą światło dzienne. Z tego, co mi wiadomo, moi ludzie dotarli do zdjęć Bena z tymi dziwkami. Zdjęć, które niby zostały zniszczone, by nie ujrzały światła dziennego. Oberwie się im...

- Rozumiem — jej początkowa furia sklęsła i wtuliła się teraz w niego kurczowo. - Ale dlaczego od razu mieszać w to królową? Nie dość, że jedną rodzinę już skłóciłam?

- To bynajmniej nie jest twoja wina, kochanie. A królowa jest bliską ...

... przyjaciółką mojej matki. No i od pewnego czasu mediuje w rozmaitych sporach na płaszczyźnie rodów panujących.

- Nie mogę załatwić tego sama?

- Nie, skarbie. Uwierz mi, że tak będzie lepiej...

- Jeśli mam teraz żyć z tobą, to chcę żyć swobodnie.

- Nie mam zamiaru cię w niczym ograniczać. Przecież ci o tym mówiłem, pamiętasz? Wtedy na jachcie... Wrócimy do domku w Szwajcarii lub wyjedziemy tam, gdzie będziesz chciała. Przejąłem firmę Bena, gdy zdecydował się ją sprzedać po tym, jak dostał propozycję od brata. Jeśli będziesz chciała, otworzymy jakiś niewielki hotelik. I wychowamy razem dziecko.

- Dzieci — poprawiła go.

- Już planujesz ze mną kolejne? - uśmiechnął się.

- Chodziło mi o Henry'ego, kretynie...

- Nie jestem pewien, czy pozwolą ci na wychowywanie go.

Spojrzała na niego z bólem w oczach.

- Kocham go — powiedziała cicho. - Jest moim synkiem.

- Wiem, Asiu. Wiem, ale im szybciej pozwolisz mu wrócić do rodziny, tym mniej będzie cię to boleć. I jego także. I mnie, bo nie mogę patrzeć na twoje łzy, maleńka.

Pół roku później.

- Chcę go zobaczyć — powiedziała Joanna twardo, patrząc w smutne oczy Fryderyka. - Pozwólcie mi się z nim pożegnać. Mimo bólu, jaki mi zadał... O nic więcej nie proszę.

- Ty się z tym zgadzasz? - mężczyzna spojrzał na towarzyszącego jej Aleka.

- Ja nie potrafię jej niczego zabronić, zwłaszcza teraz...

- No tak... Gratuluję... Cholera. W tej sytuacji nawet nie mogę się na ciebie gniewać o zdradę, Joanno.

- ...