O królewnie, która nie mogła spać (część 5) - Opowiadania Erotyczne

O królewnie, która nie mogła spać (część 5)

... najważniejszy gest i oddał jej nóż.

W końcu, gdy ostatnie główne danie zostało zabrane, mógł odprawić dwie kucharki, pozostałe zaś pod jego nadzorem przystąpiły do przygotowywania deserów.

Juanita z każdą chwilą wyglądała na coraz bardziej zmęczoną. Przenosiła właśnie ciężki dzban, z kolejną porcją kompotu, by postawić go na blacie przy wyjściu.

Dzban drżał w jej dłoniach, a Carlos już otworzył usta, by krzyknąć do stojącej najbliżej Dolores, by pomogła dziewczynie. Nie zdążył. Dzban wyślizgnął się i huknął o kamienną podłogę, roztrzaskując się w drobne kawałki. Kompot rozprysnął się po kuchni.

Ach moja biedna ptaszyna — pomyślał Carlos, mając ochotę podejść i ją przytulić.

Zobaczył jednak wściekłe miny pozostałych kucharek i szybko wrzasnął, z udawaną wściekłością:

— Panno Suárez! Co panna robi?!

Twarz dziewczyny była czerwona jak jej włosy.

— Ja... ja najmocniej przepraszam — ukłoniła się i cofnęła — Zaraz posprzątam. Proszę o wybaczenie.

— Tylko szybko! - krzyknął surowo Carlos — Dolores, weź drugi dzban.

Dolores była wyższa od Carlosa i umięśniona bardziej niż niejeden mężczyzna. Z teatralnym westchnieniem odłożyła łyżkę, którą mieszała sos z truskawek i poszła po nowe naczynie.

— Suárez co się z tobą dzisiaj dzieje? — Carlos kontynuował reprymendę na pokaz — Jesteś zmęczona? Może praca w kuchni jest dla ciebie za trudna?

Czuł okropne wyrzuty sumienia, krzycząc na nią w ten sposób. Nie chciał jednak, by ktokolwiek poznał, że obdarza ...

... dziewczynę specjalnymi względami, dlatego starał się być wyjątkowo złośliwy.

Miał nadzieję, że Juanita domyśla się, że tylko udaje.

— Po obiedzie proszę przyjść do mojego gabinetu! — wrzasnął chyba już odrobinę za głośno, bo nawet Dolores zrobiła lekko przestraszoną minę — Porozmawiamy poważnie! Myśli panna, że skoro jest ulubienicą królewny, to nie trzeba się do pracy przykładać?!

Zamilkł, widząc błysk łez w oczach Juanity, która ścierała podłogę za pomocą szmaty na kiju.

Zagryzł wargi i zabrał się za nakładanie sosu z truskawek, na przygotowane wcześniej porcje deserów ‘panna cotta’.

— Pewnie niewyspana. Ciekawe co w nocy robiła. Podobno obudziła się przy schodach … — usłyszał złośliwy szept kucharek.

— Cisza! — warknął — Proszę się skupić na pracy!

Szmata ze zgrzytem szurała po podłodze, zbierając kompot i resztki dzbana. Juanita jeszcze długo sprzątała. Nawet po wydaniu deserów, kiedy Carlos zwolnił pozostałe cztery kucharki, znowu przyniosła czystą wodę i po raz kolejny zmywała, wciąż klejącą się, posadzkę.

Carlos upewnił się, że nikt nie stoi za drzwiami, po czym wziął drugi kij ze szmatą i zaczął pomagać dziewczynie.

Pracowali przez chwilę w ciszy.

— Naprawdę przepraszam — szepnęła Juanita.

Jej głos był smutny i zmęczony. Carlos zrozumiał, że przesadził i jego wyrzuty sumienia przybrały na sile. Przerwał sprzątanie i popatrzył na nią.

— Ptaszyno, to ja przepraszam — powiedział łagodnie — Tylko udawałem wściekłość. Miałem nadzieje, że ...