O dziewczynie w czerwonym kapturku - Opowiadania Erotyczne

O dziewczynie w czerwonym kapturku

... zajadała się pysznymi owocami, pochrząkując radośnie. Greta usiadła na kamieniach, a jej czerwona peleryna opadła dookoła niej. Otarła stopy z drobnych kamyków i liści, które się go nich przykleiły. Uśmiech nie schodził z jej twarzy, kiedy patrzyła na słodkie ryjki warchlaków i ich błyszczące radością oczka. Najmniejszy maluch skończył najszybciej i od razu wepchnął się pod pysk lochy, odpychając ją i dobierając się do resztek jej jabłka. Locha cofnęła się, oddając mu swoje jabłko.

— Zupełnie jak mój najmłodszy brat! — roześmiała się Greta — Moja mama też zawsze oddaje mu cześć swojego jedzenia!

Podrapała lochę za uchem, a ta znów zmrużyła oczy z zadowolenia.

W tym momencie dziewczyna usłyszała głośny trzask gałązki, obejrzała się błyskawicznie, a zwierzęta znieruchomiały. Z krzaków po drugiej stronie strumienia powoli wysuwała się długa lufa strzelby myśliwskiej.

Greta poczuła, że jej serce zamiera.

— W nogi! — krzyknęła, wstając, a zwierzęta błyskawicznie rzuciły się do ucieczki.

Rozległ się przeraźliwy huk i pień drzewa, gdzie przed chwilą jeszcze stała locha, eksplodował odłamkami drewna. Greta odetchnęła z ulgą, słysząc z jednej strony oddalający się tupot pięciu dzików, a z drugiej rozczarowane przekleństwa myśliwego.

—

! — z krzaków wygramolił się pulchny, wąsaty mężczyzna o podejrzanie czerwonych policzkach i lekko zaszklonych oczach — Dziewczyno, już go miałem!

— Jak pan śmie! — Greta była wściekła — Strzelać do lochy z małymi? Co z pana ...

... za myśliwy?!

Mężczyzna, zdziwiony jej zdenerwowaniem, stanął na brzegu strumienia i wzruszył ramionami.

— Myślałem, że jesteś w niebezpieczeństwie, moje dziecko — powiedział trochę niewyraźnie i wyciągnął łuskę ze strzelby.

— Nie jestem dzieckiem! — wycedziła przez zamknięte zęby — A pan dobrze widział, że dziki były spokojne!

— Spokojne, czy nie spokojne — gmerał chwilę w kieszeni i wyciągnął kolejny nabój — dziki zawsze są niebezpieczne.

Głos mężczyzny wciąż był lekko niewyraźny.

— Mógł pan mnie trafić! — Greta była oburzona zachowaniem myśliwego.

— Spokojnie! Nigdy nie strzelam do pięknych kobiet! — zakołysał się, wsuwając pocisk do komory i przeładowując — No, chyba że z mojej drugiej strzelby!

Tu zaśmiał się obleśnie i złapał się znacząco za spodnie, a Gretę aż zemdliło.

Zdała sobie sprawę, że małe, przekrwione oczka mężczyzny już nie patrzą na jej twarz, a ześlizgują się po jej przylegającej do ciała sukience, wciąż lekko mokrej miejscami od wody ze strumienia.

— A co taka piękna panna robi sama w lesie? — zapytał myśliwy i zaczął iść w jej stronę — Las jest bardzo niebezpieczny!

Greta odruchowo okryła się mocniej peleryną, zasłaniając częściowo sukienkę.

— Nie pana interes! — sięgnęła po buty, czując lekki niepokój.

Czuła, że powinna się jak najszybciej oddalić.

— Spokojnie — mężczyzna przechodził przez potok, a jego wysokie myśliwskie buty zanurzały się tylko do połowy — panna pozwoli, że się przedstawię.

Wyszedł na brzeg i ...