Na pokuszenie: Wesele - Opowiadania Erotyczne

Na pokuszenie: Wesele

... irytujący. - Wystarczy, że wsiądzie pani do autobusu numer 18 i przejedzie dokładnie jeden przystanek.

Zanim zdążyłam odpowiedzieć, wyjął z kieszeni wizytówkę. Elegancką, kremową.

- Gdyby chciała się pani ze mną skontaktować.

Wstał, skinął głową i odszedł, zostawiając mnie z tym absurdalnym pomysłem i kawałkiem papieru w dłoni.

To było szaleństwo. Kompletne szaleństwo. A jednak, gdy zobaczyłam nadjeżdżającą osiemnastkę... wsiadłam. Jeden przystanek. Tylko jeden.

Kiedy wróciłam do mieszkania, Kuba czekał na mnie z szerokim uśmiechem.

- Nie uwierzysz! Dzwonili z Dworku. Jednak działają dalej! Wesele się odbędzie!

Stałam w przedpokoju, nie mogąc wydusić słowa. W torebce ciążyła mi nieprzeczytana jeszcze wizytówka.

Wieczorem czekałam, aż szum prysznica w łazience zagłuszy wszystkie inne dźwięki. Dopiero wtedy wyjęłam z torebki wizytówkę. Była prosta, elegancka - bez nazwiska, tylko numer telefonu. Przez chwilę obracałam ją w palcach, czując jak serce bije mi szybciej. To przecież niedorzeczne. Zbieg okoliczności, nic więcej.

A jednak... niepewnie wystukałam numer.

- Dobry wieczór, Emilio. - Jego głos brzmiał dokładnie tak, jak go zapamiętałam - ciepły, spokojny. Jakby wiedział, że zadzwonię.

- Skąd pan zna moje imię? - urwałam, przypominając sobie, że nigdy mu się nie przedstawiłam

- Rozumiem, że "Dworek pod Lipami” znów działa? - W jego głosie słyszałam uśmiech. — A może ma pani jeszcze jakieś życzenie?

Przełknęłam ślinę. ...

... Życzenie? Przez głowę przemknęło mi tysiąc myśli. A potem, zupełnie niespodziewanie dla samej siebie, wypaliłam:

- Awans. Czekam na niego od trzech lat.

- Och — mruknął z zainteresowaniem. - To całkiem proste. Wystarczy małe wyzwanie.

- Jakie?

Szum prysznica w łazience nagle wydał mi się bardzo odległy.

- Jutro pójdziesz do pracy bez bielizny.

Parsknęłam nerwowym śmiechem.

- Słucham!? To jakiś żart?

- Czy poprzednie wyzwanie było żartem?

Zamilkłam. W słuchawce zapadła cisza.

- To niedorzeczne - powiedziałam w końcu i rozłączyłam się.

Następnego ranka stałam przed lustrem, wpatrując się w swoje odbicie. Błękitna sukienka do kolan, idealna na upalny dzień. Pod nią czarne stringi. Niedorzeczne. Kompletnie niedorzeczne. A jednak...

- Oszalałam — mruknęłam do siebie, zsuwając bieliznę. - Kompletnie oszalałam.

W biurze starałam się zachowywać normalnie, ale świadomość tego, że nie mam majtek sprawiała, że moja myszka była cały czas wilgotna. Każdy krok był nowym doznaniem. Sukienka ocierająca się o nagie pośladki, podmuch z klimatyzacji między udami... Mimo strachu, czułam podniecenie. To było perwersyjnie przyjemne - siedzieć między kolegami, rozmawiać z nimi, a oni nie mieli pojęcia, że pod sukienką jestem kompletnie naga.

Musiałam się tylko pilnować. Siadać ostrożnie, poruszać się z gracją. Żadnego pochylania, żadnych gwałtownych ruchów. Kiedy przechodziłam obok biurka Tomka, poczułam jego wzrok na sobie. Ciekawe, co by pomyślał, gdyby ...