Rescuer (IV) "Ola" - Opowiadania Erotyczne

Rescuer (IV) "Ola"

... rodzina Oli, potem Jakuba.

— Wszystkiego najlepszego…. — głos Laury urwał się.

Była zaproszona. Od pamiętnego dnia pogrzebu Radka stała się przyjacielem rodziny. Wręczyła kopertę, a kwiaty dzierżyła jej nastoletnia córka, Natalia. Obie ucałowały nowożeńców.

Jako ostatni podeszli strażacy. Okrążyli parę. Komendant trzymał w dłoniach osłonięty serwetą wiklinowy koszyk sporych rozmiarów.

— Myślę, że to osłodzi wam stratę, jest z najlepszej hodowli, zadziora, jakich mało – powiedział, wręczając im prezent.

Jakub odsłonił serwetę. Dojrzał psie ślepia szczeniaka, który podniósł swój malutki pyszczek, domagając się pieszczot. Tak… to było szczenię gończego słowackiego, kropka w kropkę jak Gaja i Hinata.

— Jesteście niemożliwi… – wydukał z siebie.

— Ma dziesięć tygodni, to suczka — dodał Sebastian, widząc wzruszenie nowożeńców.

Pogłaskali szczenię po głowie. To był najlepszy prezent, jaki dostali. Szczeniak zaszczekał, a wszyscy wybuchli gromkim śmiechem. I to stworzenie na swój sposób chciało im złożyć życzenia.

Podali koszyk z suczką Kindze. Momentalnie zjawił się przy nich nastoletni Radek.

— Mamo mogę, tam jest szczeniak – rzuciła będąca w pobliżu Natalia.

Nie czekała na odpowiedź rodzicielki. Momentalnie pojawiła się przy Radku. Zabrali koszyk z psiakiem i wyciągnęli go z koszyka.

— Zesikała się – rzuciła nastolatka.

Szesnastoletni Radosław popatrzył na o rok starszą dziewczynę. Ubrana w koronkową sukienkę długości mini wyglądała cudnie. ...

... Czarne wzorzyste rajstopy, szpilki i delikatny makijaż podkreślały urodę nastolatki. Laura chciała przywołać córkę. Lidia chwyciła ją za rękę.

— Zostaw, niech się zajmą psiskiem — rzuciła.

Towarzystwo pakowało się do podstawionego autokaru. Lidia wsiadła z nowożeńcami do Suzuki, wiedząc, że chcą pojechać jeszcze na cmentarz.

Uformowana kolumna, prowadzona przez AMZ-a, ruszyła na sygnałach uprzywilejowania w kierunku sali weselnej. Olgierd, uprzedzony wcześniej o planach młodych, skręcił w odpowiednim momencie, kierując się na cmentarz. Reszta kolumny pomknęła swoją drogą. Lidia z trudem tłumiła łzy. Zatrzymali się na przycmentarnym parkingu. Wszyscy wysiedli z samochodu. Skierowali swe kroki w kierunku miejsca pochówku bohaterskiego strażaka. Stanęli przed jego grobem.

— Tak bardzo bym chciał, żebyś był tu dzisiaj, byś cieszył się moim szczęściem — rzucił Jakub, patrząc na mogiłę ojca.

— On się cieszy, uwierz mi, patrzy stamtąd i jest szczęśliwy — odpowiedział mu Olgierd.

Ola płakała, podobnie jak Lidia. Obie trzymały się za dłonie.

— Kocham go, tato — powiedziała Aleksandra, kładąc swój bukiet ślubny na mogile teścia.

Lidia wybuchła płaczem. Kuba utulił ją w ramionach. Uspokoiła się po chwili. Wszyscy przez chwilę zatopili się w modlitwie.

— Poczekajcie chwilę w samochodzie, chcę porozmawiać z nim — poprosiła Lidia.

Uszanowali jej wolę. Pozostała przy grobowcu sama.

— Dziękuję ci i proszę jednocześnie, nie doświadczaj mnie już tak więcej. Wiem ...