Zaniki pamięci hrabiny Cynthi w upalną letnią noc cz.2 - Opowiadania Erotyczne

Zaniki pamięci hrabiny Cynthi w upalną letnią noc cz.2

... jeżeli znajdziesz – poprosiła.

Hrabia od ziemi, a właściwie marquis rozpoczął poszukiwania. Zaczął od uchylenia rąbka tajemnicy. Już otwarcie wejście do różanej groty wyraźnie ucieszyło hrabinę. Dała o tym znak delikatnym westchnięciem. Dwóch harcerzy rozpoczęło poszukiwania, najpierw blisko wejścia, a potem nieco głębiej.

– Czy mamy większą ilość uczestników wyprawy, Robercie? Większa grupa ma większe szanse na odnalezienie skarbu, prawda?

– Skoro tak mówisz, hrabino – Robert posłał jeszcze jednego harcerza, a po chwili, kiedy Cynthia dała mu subtelny znak ręką, następny harcerz, nieco mniejszego wzrostu dołączył i cała grupa rozpoczęła ponowne poszukiwania. Hrabina jęknęła zadowolona, poprawiła swój cudny tyłeczek na poduszkach i zapytała.

– Robercie?

– Tak, pani?

– Czy to już cała grupa skautów?

– Nie hrabino, dowódca został na straży wejścia.

– Myślę, że nasi chłopcy poczują się lepiej, jeżeli ich przełożony do nich dołączy.

– Oczywiście, pani. Jak sobie życzysz. – Hrabia zawiadamia dowódcę skautów, by dołączył i po chwili w piątkę kontynuują poszukiwania.

– Och, jest znacznie, znacznie... och Robercie. Ochhhhh! – głośny jęk stłumiła dłonią.

Hrabia odczekał chwilkę, by złapała oddech i zapytał.

– Czy sądzisz, że coś znaleźli? – zapytał hrabia.

Hrabina w mig zrozumiała, że pytanie jest właściwe. Grupa harcerzy wraz z ich drużynowym szukała, ale to ona miała wiedzieć, czy znaleźli skarb, czy nie.

– Tak, Robercie, znaleźli, jednak ...

... jestem przekonana, że głębiej jest jeszcze cenniejszy skarb.

– Jesteś pewna, o pani?

– Najzupełniej.

– Chwileczkę. Chłopcy właśnie podali przez krótkofalówkę, że potrzebują dodatkowej pomocy. Wejście jest dość wąskie. – Robert, nie ruszając się z miejsca, odchylił swoje świetnie zbudowane ciało i wysunął druga dłonią szufladkę stoliczka, stojącego opodal łóżka. Cyntia pokazała mu swoje bielutkie ząbki i szepnęła.

– Robercie, myślę, że dzisiaj pomoc nie będzie potrzebna.

– Skoro mówisz, o pani...

Na te słowa Cynthia zacisnęła swoją lewą piąstkę, a prawa dłoń położyła na swoich ustach.

– Jest zaje.... ochhh!!! – Jęknęła głośniej i dłużej, a Robert wprowadził całą grupę skautów w najgłębszą część jaskini.

Robert dostrzegł w pięknych oczach hrabiny kilka łez szczęścia.. Zrozumiała jego pytające spojrzenie i szepnęła.

– To ze szczęścia. Znaleźli skarb. Pozwól im się nacieszyć, a potem mogą wracać.

– Oczywiście, pani – rzekł hrabia.

Drużyna pozostała tam blisko kwadrans, co oznajmił zegar stojący w rogu sypialni. Chłopcy wraz z drużynowym wyszli powoli na powierzchnię.

– Pozwól, że im podziękuję, Robercie – Hrabina ujęła jego dłoń i wsunęła do swoich ust kolejne palce. Delektowała się chwilę nektarem i kiedy skończyła, spojrzała na Roberta, dokładniej w okolice bioder.

– Myślę, że czas na czternaste wejście na szczyt. Gwardzista jego hrabiowskiej mości podniósł główkę i jest gotowy do szturmu na Bastylię.

– Viva de France – szepnął Robert i ...