Gala z pompą w lubelskim hotelu - Opowiadania Erotyczne

Gala z pompą w lubelskim hotelu

... musiałem się starać.

Potem spojrzał mi w oczy. Surowo. Męsko. Panował nade mną całkowicie.

— Rozchyl się dla mnie. Tak. Jeszcze bardziej. Chcę widzieć, jak jesteś oddana.

Rozchyliłam. Jeszcze. I w tej chwili… wszystko, co jeszcze we mnie gotowe było opierać się, rozpadło się na kawałki.

Byłam jego.

Zdobyta.

Brana.

Z dzikością, jakiej pragnęłam.

Jęknęłam, gdy jego palce rozsunęły materiał moich majtek z taką siłą, że koronka puściła — i już nie było nic, co nas dzieliło.

Oparł kolano między moje uda, przygwoździł mnie do fotela swoim ciałem. Sapał. Ciężko sapał.

Jakby właśnie miał mnie pochłonąć.

— Ty chciałaś, żebym był dżentelmenem? — warknął wprost do mojego ucha. — Za późno. Teraz będę zwierzem. Agresywnym. Pożrę cię, bo jesteś bezbronna.

Wsunął palce w moją wilgoć — głęboko, gwałtownie, nie czekając na żadną reakcję.

Zgięłam się pod nim, cała, jak struna napięta do granic wytrzymałości. On nie zatrzymywał się nawet na sekundę.

— Słyszysz, jak jęczysz? Jak postękujesz? A przecież jeszcze mnie w sobie nie miałaś... — szepnął z dziką satysfakcją, rozpinając pasek i zrzucając spodnie jednym, gwałtownym ruchem.

Był gotowy. Twardy. Ogromny. Niecierpliwy.

Wszedł we mnie gwałtownie. Mocno. Bez uprzedzenia.

— Aaaaaaaaaa!

Krzyknęłam — z szoku, z ekstazy, która nie dawała już oddychać.

— Tak właśnie... tak się bierze kobietę, wiejską nauczycielkę, damulkę — sapał, poruszając się we mnie jak zwierzę.

Każde jego pchnięcie ...

... wbijało mnie głębiej w fotel. Każde było jak uderzenie lawiny.

Nie całował mnie już. Gryzł moje ramię, łapał zębami kark, trzymał za biodra, jakby się bał, że ucieknę — choć przecież cała byłam jego.

— Boże, Marta, twoja damulkowa cipa jest stworzona, żeby być tak brana. Tak właśnie. Brutalnie. Bez słów. Aż do ostatniego jęku.

A ja... już nie byłam nauczycielką. Nie byłam nikim. Byłam krzykiem. Byłam rozkoszą. Byłam jego łupem.

I właśnie tego chciałam.

Jego ruchy były coraz głębsze, coraz mocniejsze, coraz bardziej desperackie. Jakby wcale nie chodziło już tylko o przyjemność, ale o zdobycie wszystkiego, co we mnie kobiece, ciepłe, uległe.

Słyszałam własny oddech — urywany, pomieszany z jękami, które nie brzmiały już jak moje.

On trzymał mnie mocno, biodrami wbijając się we mnie z taką siłą, że przesuwał całe moje ciało po fotelu.

— Jesteś tak ciasna... tak cudownie podatna… — sapnął, jego usta przyklejone do mojego ucha. — Każdy twój skurcz to jak błaganie: jeszcze… więcej… głębiej… mocniej.

Nie odpowiadałam. Tylko krzyknęłam — to nie był już głos nauczycielki, szanowanej pani pedagog, damy z klasą. To był głos kobiety, która została bez pardonu wzięta w posiadanie.

Jego dłonie zacisnęły się na moich nadgarstkach. Mocno. Brutalnie.

Przyciskał mnie, trzymał, nie dając najmniejszej chwili wytchnienia. Jakby chciał się mną napawać.

— Nawet nie próbuj uciekać. Jesteś moja. Teraz i tu. Cała. Ty i twoja nauczycielska cipa.

Szarpnął mnie lekko, ...