Zimowy ogień (Sługa płomieni 1) - Opowiadania Erotyczne

Zimowy ogień (Sługa płomieni 1)

... swemu towarzyszowi. Nadal pracując językiem, ścigającym wytrwale najczulszy punkt ciała kochanki, poczuł piekące smagnięcie przez plecy. Po chwili spadły kolejne razy, trafiając głównie w lewy bok i lewą stronę pośladków. Prawa ręka szlachetnej Rianny bardzo pewnie dzierżyła szpicrutę. Podnosiła w ten sposób intensywaność własnych doznań, o czym świadczyła nowa fala okrzyków, poskramiając zarazem przedwczesne uniesienia swego sługi. W takich sytuacjach nie przepadał za chłostą, właściwie to wcale za nią nie tęsknił, pragnął tylko całym sobą odczuwać obawę przed wolą oraz kaprysami pani, obawę przed jej uzbrojoną w bicz lub inny podobny przyrząd dłonią. To wtedy najsilniej pojmował władzę Damy, a to właśnie dostarczało mu szczególnej podniety. Ale w tej chwili podnieta stała się głównie udziałem towarzyszki, a on wspierał ją pracą języka.

W pewnej chwili znalazła jednak nowy, lepszy sposób. Przerwała serię uderzeń, oderwała palce sługi od swego ciała i wsunęła w dłoń kochanka szpicrutę.

- Użyj tego! – rozkazała, własnoręcznie przejmując teraz zadanie uciskania płaskiego brzucha.

Wiedział oczywiście, że szlachetna pani wcale nie życzy sobie zaznania rozkoszy chłosty, choćby symbolicznej. Chciała, aby wykorzystał rączkę przyrządu, wykonaną luksusowo z kości jakiegoś żyjącego na południu zwierzęcia. Gładką, zakończoną kształtną kulką i przydatną do wielu różnych rzeczy... Odsunął się na chwilę, po czym napierając z odrobiną siły wepchnął tę gałkę w wilgotny otwór pani ...

... Rianny. Jęknęła z rozkoszy. Pospiesznie powrócił do pracy językiem, przesuwając zarazem w tył i w przód powierzoną mu szpicrutę.

- Wolniej, ruszaj tym wolniej! I wysuwaj na ile zdołasz, tak jest najprzyjemniej! - wydyszała.

Zastosował się do tego życzenia, nagrodzony w zamian kolejną serią jęków i coraz głośniejszych okrzyków. Musiał tylko uważać, aby gałka nie wymknęła się jednak całkowicie z jej otworu. Miał pewność, że takiej zbrodni władczyni nigdy by mu nie wybaczyła.

- Tak, tak dobrze... Bogowie, jaka rozkosz...

Mocniej ścisnęła nogami jego szyję, ponownie pobudzając przyrodzenie kochanka. Był już na to najwyższy czas, jęki pani Rianny przeszły bowiem w stan nieustającego okrzyku, a jej ciałem wstrząsnęły dreszcze. Szybkim ruchem oderwała głowę i usta sługi, wyszarpnęła też brutalnie z własnego wnętrza rączkę szpicruty.

- Chcę czegoś więcej, czegoś lepszego! Wchodź teraz, natychmiast!

Uniósł się i przysunął, ponieważ jednak uznała widocznie, że zbytnio się guzdrze, własną dłonią poprowadziła sztywny penis towarzysza do ciepłego, pełnego wilgoci otworu. Naparł całym ciałem, a ona uniosła się ku niemu. Fotel okazał się w tym wszystkim elementem najmniej przydatnym, a zarazem niestabilnym. Mebel zachwiał się niebezpiecznie, on sam chwycił jednak pewnie szlachetną panią w ramiona i odpychając niepewne siedzisko opadł na pokrytą niedźwiedzim futrem posadzkę. Rianna znalazła się teraz pod nim, szczęśliwie zdołał ominąć obudowę kominka i opuścić jej głowę na ...