Uległość - jest taka gra. Odcinek drugi. - Opowiadania Erotyczne

Uległość - jest taka gra. Odcinek drugi.

... ekonomicznej. 15:15. Poszła siku. Wróciła i usiadła w tym samym miejscu. 15:30. Postanowiła sobie nalać szklankę wody i postawić przy komputerze. 15:45. Opuściła kanapę, odłożyła książkę i usiadła przed laptopem. Miała zamiar już tak siedzieć do 16:00, ale przypomniała sobie, że może być rozczochrana, przez to kotłowanie na kanapie i pobiegła do łazienki sprawdzić swoją fryzurę. Przeczesała włosy i wróciła na krzesło przed komputerem. Uruchomiła kamerę. Ekran laptopa zrobił się czarny. 15:50. Zajrzała na portal społecznościowy i zaczęła coś czytać. Czytała do momentu kiedy komunikator zaświergotał. Natychmiast przełączyła okno w przeglądarce.

- Dzień dobry Ada.

- Dzień dobry Panu.

- Jak minął dzień?

- Tak sobie.

- Ada, ja jestem dzisiaj naprawdę w dobrym humorze, ale nie będę znosił podobnych bezczelności.

- Słucham?

- Powtórzę raz. Tylko jeden raz. Jak minął dzień?

- Zaczął się wcześnie, bo o piątej. Pracy miałam mało, więc chwilę po 12:00 byłam już w domu. Przestraszyła mnie ilość wiadomości od Pana. Ten strach zaprowadził mnie do parku i prowadzał alejkami, aż zdecydowałam wrócić i się z nim zmierzyć. Potem miałam gotować obiad, ale Przemek zadzwonił, że nie wraca dzisiaj do domu. Odpuściłam gotowanie i czekałam na Pana.

- Lepiej. Kiedy dostanę twój grafik?

- Nie wiem proszę Pana.

- Ada to nie jest dla mnie odpowiedz, ponieważ nie przekazuje żadnej informacji. Masz mi podać datę i godzinę. Za każdym razem, kiedy moje pytanie dotyczy czasu ...

... realizacji zadania. W tej chwili zadeklaruj kiedy dostanę grafik.

- Jutro do 16:00. Proszę Pana.

- Ok. Dziś muszę improwizować, ponieważ nie raczyłaś podać mi tak istotnej informacji, że będziesz sama, w chwili kiedy się tego dowiedziałaś. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

- Przepraszam Pana.

- Dobrze. Ty się uczysz, a ja się nie gniewam. Coś wymyślę. Czemu strach wodził cię po parku i skąd strach przed czytaniem moich wiadomości?

- …

- Ada. Czekam.

- Wiem Panie, ale jedyna odpowiedź jaka mi się nasuwa, nie jest odpowiedzią dla Pana.

- Spodziewałaś się przeczytać coś, czego się bałaś. Czego się bałaś?

- Kary od Pana.

- Za co?

- Niech Pan mnie nie dręczy, przecież Pan wie. Napisał Pan, że się nie gniewa, więc musi wiedzieć.

- Tak trudno ci się przyznać, co miałaś pod powiekami, kiedy dążyłaś do zaspokojenia swoich potrzeb seksualnych, czemu?

- Tak, to jest trudne, skąd mam to wiedzieć czemu. Proszę Pana.

- Wydedukuj.

- Jak?

- Metodą rozkładania na czynniki pierwsze. Twoja suma, czyli strach, była złożona z czynników. Jakich?

- Wstydziłam się tego co zrobiłam. Wstydziłam się przyznać do tego publicznie. Bo to nie jest ogólnie akceptowalne. Masturbacja jest powodem do wstydu.

- Wstydzisz się.

- Tak.

- Widzisz wiesz, wiedziałaś.

- Panu to tak prosto te wnioski ze mnie wyciągać. Jak zostaję sama ze swoimi myślami, to jeden chaos mam w głowie i nijak wydobyć informacji z tego nie potrafię.

- Dobrze, przejdźmy do rzeczy ...