Uległość - jest taka gra. Odcinek drugi. - Opowiadania Erotyczne

Uległość - jest taka gra. Odcinek drugi.

... najważniejszych. Pięć punktów. Przeczytałaś, a pamiętasz?

- Tak Panie.

- No to wymieniaj.

- Pierwsze - żadnych tajemnic i tylko szczerość.

- Po każdym punkcie masz powiedzieć, czy rozumiesz i akceptujesz.

- Pierwsze – rozumiem i akceptuję.

- Ok. Dalej.

- Drugie – jedna odmowa w miesiącu. Rozumiem i akceptuję.

- Ok.

- Trzecie – grafik. Rozumiem i akceptuję.

- Ok.

- Czwarte – Orgazmy. Rozumiem i akceptuję.

- Czerwienisz się. Urocze. Czy wszystko jest dla ciebie jasne w tym temacie?

- Tak.

- Na pewno?

- Pan tak specjalnie, prawda. Bo czuje Pan moje zażenowanie.

- Tak. Trochę cię próbuję z tematem oswajać.

- To chyba nie jest najlepsza metoda.

- To ja wybieram metody. Ostatni punkt.

- Piąte – Kontakt. Numer telefonu podam Panu jak zakupię starter...

- Ada dzień i godzina. Kiedy konkretnie to dostanę?

- Jutro do 16:00.

- Ok. Paczkomat wybrałaś?

- Tak.

Wybrała. Pomyślała podstępnie, że wybierze taki, najbardziej oddalony od domu. Spacery dobrze jej zrobią. Powinna dużo chodzić, to się przejdzie na drugi koniec miasta.

- To mi przyślij adres razem z numerem telefonu.

- Dobrze.

- Nie usłyszałem jeszcze najważniejszego.

- Piąte – rozumiem i akceptuję.

- Świetnie. No to teraz rozprawka i kwestie formalne będziemy mieli z głowy.

- Rozprawka o „wszystkim” za dwa dni na Pana mailu.

- Czyli ustalone.

- Tak.

- Ada, wiesz ile razy twoja odpowiedz nie miała poprawnej formy?

- Ile? ...

... Proszę Pana.

- Dziewięć.

- Naprawdę?

- Dziesięć.

- O matko. I co to oznacza dla mnie? Proszę Pana. Mam przynieś młotek?

- Nie. Żadnego młotka. Linijka.

- Co takiego Panie?

- Linijka ci potrzebna w tej chwili. Jeśli nie masz...

- Mam Panie.

- Czy ty mi właśnie przerwałaś?

- Chyba tak...

- Ada przynieś linijkę.

Wolno odsunęła krzesło od stołu. Wstała i poczłapała do przedpokoju. Dwie minuty później stała przed kamerą z 50 centymetrową linijką z ciemnego bukowego drewna.

- Imponujący gadżet.

- Czasami się przydaje w projektach. Proszę Pana.

- Nam też się przyda. Stój. Wyciągnij lewą rękę przed siebie i kantem linijki uderz na próbę kilka razy. Chcę żebyś wypracowała sobie odpowiednią siłę uderzenia. To musi być jeden pewny ruch. Nie będziesz się głaskać, ale nie chodzi i o to, żebyś ją połamała.

Ada wykonała polecenie. Przyłożona do linijki siła, odbiła przedmiot od jej dłoni i skierowała go ku górze. Ale ledwo dostrzegalnie. Na wewnętrznej stronie dłoni nie został żaden ślad. Nawet na chwilę.

- Słabo. Jeszcze raz, może kilka razy pod rząd.

Ada zamachnęła się ponownie. Tym razem z większą determinacją. Efekty były widoczne od razu. Czerwone kreski pokazały się na skórze. Nie zostały długo, po krótkiej chwili i prezentacji Panu przed kamerą, zaczęły znikać.

- Lepiej. Ale widać, że nie jadłaś obiadu. Do kary będziesz musiała się przyłożyć lepiej.

- To nie jest kara proszę Pana?

- Nie. Wykonaj jeszcze trzy porządne ...