Życiowa układanka, część dwunasta, - Opowiadania Erotyczne

Życiowa układanka, część dwunasta,

... zapytał, kiedy tylko weszli do mieszkania i zamknęli drzwi za sobą.

– Ale co mam powiedzieć? – Monika, zaskoczona, w pierwszej chwili nie domyśliła się o co ją pyta.

– Jak przebiegły negocjacje? – Piotr poirytowany zwlekaniem, nie miał zamiaru dłużej czekać.

– Ach, to – Monika dopiero przypomniała sobie, że nie powiedziała mężowi jeszcze nic o negocjacjach. Radość z rezultatów konsultacji medycznej przyćmiła poprzednie wydarzenia.

– Po twoim wyjściu, Artur próbował obwinić cię o napaść, ale najpierw Bogdan go wyśmiał, że nawet go nie dotknąłeś, a później pan mecenas przywołał go do porządku…

– Kolejny raz nam dzisiaj pomógł, trzeba będzie mu jakoś podziękować… – Piotr wszedł jej w słowo.

– Kiedy Artur się wreszcie pozbierał z podłogi i uspokoił, to jeszcze próbował kwestionować kwotę, jakiej od niego oczekujemy. Mecenas szczegółowo wyliczał mu każde przestępstwo, jakiego dokonał, wymieniał paragrafy, które ten złamał i jakie są za to kary.

– No i co? Zgodził się? – Piotr nie mógł się doczekać meritum.

– Na pierwsze trzy żądania, przystał prawie bez protestu, dopiero jak wyliczenia dotarły do tamtej soboty – tutaj Monika wyraźnie posmutniała – to próbował się targować, ale adwokat sprowadził go na ziemię, długą listą czynów, kolejnymi przepisami, paragrafami i ustawami.

– I wtedy się zgodził?

– Jeszcze nie. Próbował bronić się, że nie ma tyle majątku, ale mecenas nie dawał za wygraną. Bogdan i Jerzy zasugerowali, żeby jeszcze sprzedał ...

... samochód, a na brakującą resztę wystawił weksel. Był wściekły, ale w końcu się zgodził.

– Wreszcie.

– Ale z Arturem, to jeszcze nie koniec…

– To jeszcze coś później było?

– Kiedy Artur już zgodził się na te warunki, to adwokat przypomniał mu jeszcze o tym przekręcie, w którym ktoś podawał się za mecenasa Malinowskiego. Finalnie zmusił go, aby wpłacił na konto kancelarii kolejne sześćdziesiąt tysięcy zł, żeby nie być ciąganym po sądach.

– I dobrze chujowi.

– Na koniec, adwokat wymusił na nim jeszcze rozwiązanie naszych umów o pracę, z dniem dzisiejszym, dostaniemy odprawy - ty półroczną, a ja trzy miesięczną, ze wszystkimi premiami i dodatkami oraz dobre świadectwa pracy.

– Nawet o tym nie pomyślałem…

– Ja też nie – przyznała - No i kolejny weksel na pokrycie ewentualnych, dalszych kosztów leczenia.

– I Artur to wszystko podpisał?

– Tak – zadowolona wręczyła mężowi tekst pierwszej ugody.

Rozochocony dotychczasowymi sukcesami i przekonany, że kolejne negocjacje były dużo łatwiejsze od poprzednich, zapytał o nie, spodziewając zdawkowej odpowiedzi.

– A jak poszło z druga ugodą?

Monika wyraźnie posmutniała i zaczęła nieśmiało opowiadać dalszy przebieg wydarzeń.

– Pod nieobecność prawnika, Jerzy i Andrzej zaczęli rozmowę.

– To gdzie wtedy był adwokat?

– Wyszedł z Arturem spisać, wydrukować i podpisać ustaloną ugodę i dopiero po jakimś kwadransie wrócili, żeby podpisała…

– Aha – Piotr powoli poznawał wydarzenia z jej relacji – A co z ...