Poker z Wiktorią - Opowiadania Erotyczne

Poker z Wiktorią

... mojej mocy, aby nie przekroczyć tej bardzo cienkiej linii.

- Faktycznie. To bardzo cienka granica. Stąpamy po kruchym lodzie.

Naprawdę stąpaliliśmy po bardzo kruchym lodzie.

Wiadomo przecież ogólnie, że krew nie woda, a majtki nie pokrzywy, więc... Poza tym oboje nie mieliśmy majtek. Byliśmy nadzy, jak nas Pan Bóg stworzył. Trochę na pewno zawstydzeni, ale jednocześnie bardzo siebie ciekawi i ta ciekawość popchnęła nas do tego szalonego kroku. Bo to było szalone!

To była z pewnością najbardziej szalona rzecz na jaką się zdecydowaliśmy w całym swoim życiu.

Ja piórkuję! Ale czad! Ale niesamowita jazda!

- I jak ci się podobam? - spytała Wiktoria.

- Mogę nie odpowiadać na twoje pytanie?

- Dlaczego? Jestem tego bardzo ciekawa.

Ze świstem wypuściłem z płuc nagromadzone tam powietrze.

- Bardzo mi się podobasz. Jesteś bardzo ładna i zgrabna. Masz wszystko na miejscu, a ja jestem z ciebie bardzo dumny. Jestem dumny z tego że mam taką siostrę. To wielkie szczęście i jednocześnie przekleństwo, że jesteś siostrą - mówiłem jak automat wyrzucając z siebie kolejne zdania - Pewnie, gdyby było inaczej, to byłoby inaczej, całkiem inaczej, a tak, to...

- To co?

- Nic.

- Aleś mi odpowiedział – roześmiała się.

- Bo to nie takie łatwe, aby prosto odpowiedzieć.

Nic nie było proste. Szczególnie tutaj i teraz kiedy staliśmy naprzeciwko siebie goli, jak święci tureccy.

Wpatrywaliśmy się uważnie w siebie pragnąc zapamiętać każdy szczegół.