O dziewczynie w czerwonym kapturku - Opowiadania Erotyczne

O dziewczynie w czerwonym kapturku

... glinianego kubka, a miodowo-malinowo-goździkowy smak i zapach pieścił jednocześnie oba zmysły. Między jej udami płomienie były już o wiele gorętsze niż te w kominku.

W końcu trzy mokre plaśnięcia potwierdziły, że jej gospodarz pozbył się już całej garderoby, a Greta odkryła, że musi mocno powstrzymywać się, przez ogromną chęcią obrócenia się wcześniej.

Na szczęście plusk i fale w balii zakończyły jej cierpienie i okręciła się w momencie, kiedy nad powierzchnie wody wystawały głowa i ramiona Wolfganga.

— I co? — zapytała wesoło — Nadstawisz drugi policzek? Tak na wszelki wypadek?

Zapytała tylko dla żartu, bo jej instynkt, w który się teraz mocno wsłuchiwała, był całkiem spokojny.

— Na razie nie — wyraźnie nie zrozumiał żartu, bo nawet ślad uśmiechu nie pojawił się na jego twarzy.

Wyglądał na lekko zaniepokojonego, a te cudne, bursztynowe oczy patrzyły na nią przenikliwie.

— Jesteś bardzo przystojny, wiesz? — zapytała, zanim ugryzła się w język.

Ach to piwo — pomyślała i pokręciła głową nad swoją głupotą.

Uniósł brwi i lekko się uśmiechnął.

— Wątpię? — powiedział takim samym pół pytaniem, pół stwierdzeniem, jakim ona zareagowała na pierwszą wzmiankę o jej zapachu.

Roześmiała się.

— Opowiem ci, jak jesteś przystojny, jeśli opowiesz mi, jak ja dobrze pachnę.

Wzruszył ramionami i pokręcił z powątpiewaniem głową.

— Nie radzę sobie najlepiej, jeśli chodzi o słowa. A to bardzo trudno wyjaśnić.

— Spróbuj.

Westchnął, ale po chwili zamknął ...

... oczy i wciągnął powietrze nosem.

Zaczyna mi się podobać, kiedy on mnie wącha — pomyślała i postanowiła — absolutnie nie piję już dziś więcej piwa.

Przechylił głowę i zmarszczył brwi.

— Pachniesz inaczej. Jeszcze lepiej. Mocniej. Z jakąś nową nutą.

Oho — pomyślała z niepokojem Greta — sama się o to prosiłam.

— Jak to opisać… — mężczyzna zastanawiał się głośno — to tyle odczuć na raz. To jak…

Zamilkł, a w Grecie mieszały się miłe ciepło kominka, wody i piwa. Szum deszczu jakimś sposobem dostał się do środka jej głowy, a wtedy Wolfgang zaczął mówić, a z każdym zdaniem Greta czuła, jak jej oczy otwierają się szerzej. Opowiadał powoli, długo szukał słów, czasem jego głos milkł na dłuższą chwilę. Tłumaczył, że w jej woni wyczuwa bardzo wiele różnych składników, a wszystkie one łączą się w jeden, jedyny, wyjątkowy sposób. Zapach jej ciała jest dla niego jednocześnie tysiącem różnych odczuć, z których każde jest złożone z woni, emocji i obrazów.

— To piękne, Wolfie — wyszeptała, kiedy ucichł na dłużej — a ty całkiem dobrze radzisz sobie ze słowami.

Uśmiechnął się lekko i ośmielony, znów zaczął opowiadać. Czuł w jej zapachu radość przebudzenia aromatem jajecznicy smażonej na śniadanie przez matkę. Radość biegu wraz z rodzeństwem, przez pełną kwiatów łąkę, kiedy ostatnie promienie zachodzącego słońca wyciskają łzy ze zmrużonych oczu. Raz po raz opisywał zapachy i tym samym przypominał jej przeżyte chwile, a ona z niedowierzaniem kręciła głową.

— Mocny zapach ...