Uwagojad (nie)pospolity - Opowiadania Erotyczne

Uwagojad (nie)pospolity

... te supełki! – dodaje wyzywająco.

– Jeszcze jedno słowo… – ostrzegam. Właściwie, to zachęcam.

– Zamknij się – mruczy pod nosem.

Do tego się uśmiecha. Już nawet nie kryje się ze swoimi intencjami. To alkohol, czy efekt mojej porozumiewawczej zachęty?

Nawet nie wie, że wpada w moje sidła.

– Sama się o to prosiłaś.

Zostawiam ją na raptem kilka sekund, bo mój kolejny ruch był już wcześniej zaplanowany. Wracam z cienkim sznureczkiem. Siadam przy jej stopach i obwiązuję paluchy. Nie czuję się fetyszystą, ale gdy patrzę na jej bezbronne stópki myślę, że mógłbym być.

– O nie, o nie! – mówi zniżonym głosem. Dalej mnie drażni. – Co ja teraz zrobię?

– Będziesz liczyć na głos do pięciu. – Wyciągam z ukrycia kolejne narzędzie.

– Co to za kijek…

– Ten kijek to trzcinka rattanowa. Jest elastyczna – Demonstracyjnie wyginam przed jej oczami – i cienka, dzięki czemu cała siła uderzenia kumuluje się w jednym miejscu. W skrócie: ciągnie. Licz.

– Sam sobie licz.

Pierwsze uderzenie wykonuję jak cipa i ledwo je poczuła. Wybrałem naprawdę bolesne narzędzie i muszę wyczuć jej próg bólu. Uderzenia wymierzam regularnie i z każdym kolejnym poprawiam siłę. Piąty raz jest na tyle mocny, że Ewa wyraźnie go odczuwa.

– Miało być pięć! – protestuje po szóstym uderzeniu.

– A ty miałaś liczyć. Teraz musisz zacząć od początku.

– Wcale nie! Auu!

Przy dziewiątym uderzeniu nie szczędzę siły.

– Jeden – zaczyna liczyć.

Gdy dolicza do pięciu, z ulgą przykłada ...

... głowę do dywanu. Wzdycha. Czas na odpoczynek planuję jednak dopiero zaraz. Kucam przed jej głową i przykładam trzcinkę do ust.

– Złap.

– Dotykałeś tym stóp!

– Nie myjesz się?

– Myję… – Mruży oczy w fałszywym gniewie.

– Weź w zęby, inaczej czeka cię dziesięć razów.

– A co ja, pies? Suka?

Nigdy nie słyszałem w jej głosie takiego podniecenia. U mnie nie ma panów i suk. Jesteśmy równi, szanujemy się. Cała reszta to tylko droga do wspólnej satysfakcji. W jej głosie wyczuwam jednak coś, co nie pozwala mi kategorycznie zaprzeczyć.

– Skoro tak mówisz. – Uśmiecham się.

Przysuwam jej trzcinkę bliżej ust. Przygryza.

Wstaję zadowolony i wyciągam dwa papierosy z paczki. Zostawiam ją samą i idę na balkon.

Ewa od lat jest w związku z chłopakiem, który nie musiał jej zdobywać. Chłopakiem, który nie patrzy na nią męskim wzrokiem. Nie docenia. Myśli, że jedna róża w dzień kobiet wystarczy, by narzeczona czuła się kochaną kobietą. Ewa nie jest suką. Ma klasę i niepowtarzalny styl, ale chętnie suką zostaje.

Bo lepiej być suką niż bezpłciowym człowieczkiem.

Delektuję się dymkiem, chwaląc w myślach sprawną realizację planu. Zerkam przez szczelinkę w rolecie do środka mieszkania i widzę, że Ewa leży nieruchomo w wyznaczonej przez sznury pozycji i posłusznie trzyma w ustach narzędzie do wymierzania kar. Uśmiecha się, a ja wiem dlaczego.

Bo znajduje się w świecie ograniczonym do jej związanego, półnagiego ciała, w którym jest piękna, komplementowana i w centrum ...