Erotyczne przygody Roberta, cz. 3. - Opowiadania Erotyczne

Erotyczne przygody Roberta, cz. 3.

... wypić do dna!

Nie miałem akurat specjalnej ochoty na alkohol, ale zrobiłem, co kazała. Opróżnioną piersiówkę Joasia schowała na powrót do wewnętrznej kieszeni kurtki.

- A teraz idziemy!

Ruszyliśmy w kierunku bram szkoły. Wokół było wielu innych uczniów, zdążających na dyskotekę, lecz większość znajdowała się już na miejscu. Słyszana w oddali muzyka dawała do zrozumienia, iż impreza trwa już od pewnego czasu.

Najpierw udaliśmy się do szatni, by zostawić tam kurtki. Był dopiero początek marca; niska temperatura na dworze powodowała, że nie dało się obejść bez czegoś ciepłego. Spojrzałem na Joasię i oniemiałem. Przyzwyczajony do widzenia jej w mundurku, nie przewidziałem, że w innym stroju może wyglądać tak piorunująco. Na sobie miała beżową tunikę, do tego ciemne, przezroczyste rajstopy ze szwem i szpilki tego samego koloru co tunika. Rozpuszczone, mocno polakierowane włosy o lokowanych końcówkach opadały swobodnie na ramiona, a z wypudrowanej twarzy spoglądała para urokliwych jasnobrązowych oczu o wydłużonych i podkręconych rzęsach, usta zaś wzbogacał brzoskwiniowy błyszczyk.

- Ja pierdolę – wyrwało mi się niezbyt dżentelmeńsko.

- Na pierdolenie czas przyjdzie później. Póki co trza wbić na imprezę i pokazać sukom, kto tu rządzi.

- Tylko, że jeśli chcesz tańczyć, to… yymm… będzie chyba trochę trudno w takim butach – zauważyłem wskazując na jej wysokie szpilki. Nie, żeby mi się nie podobały czy coś… Co to, to nie. Wyglądała w nich naprawdę ...

... zajebiście.

Joasia westchnęła z irytacją.

- Czy ty myślisz, że ja tu jestem po to, żeby tańczyć? Na mieście jest milion sto razy lepszych imprez, na których można się wytańczyć, a my tu przyszliśmy na szkolną dyskotekę, do kurwy nędzy. Pewnie – lepiej iść w tym czasie do jakiegoś fajnego klubu czy gdzieś, ale tylko na tej pieprzonej dyskotece będą wszystkie te suki od nas i z III A. Trzeba im przecież pokazać, no nie?

Teraz dopiero zrozumiałem prawdziwą motywację Joasi. Ukrywając fakt ogarniającego mnie podniecenia, wzmocnionego wzmianką o tym, że „na pierdolenie czas przyjdzie później” (czy naprawdę miała to na myśli dosłownie?!), ruszyłem z nią na górę, do sali gimnastycznej. Nim weszliśmy, nakazała, bym objął ją ręką w talii i podczas imprezy wykonywał wszystkie jej polecenia. Usłuchałem, ucieszony niczym szczeniak możliwością przebywania (i dotykania się) z tak cudowną dziewczyną jak Joasia Smendowska.

Wewnątrz sali gimnastycznej powitała nas głośna muzyka i mnogość osób tańczących na szkolnym parkiecie. Kilka spojrzeń wystarczyło, by upewnić się, że paru nauczycieli stojących przy głównym wejściu nie ma nawet cienia szans, by w pełni zapanować nad dyskoteką.

W zasadzie od razu zaczęliśmy tańczyć. Joasia porwała mnie na sam środek sali, gdzie natychmiast staliśmy się obiektem dziesiątek spojrzeń i komentarzy. Normalnie nigdy nie mógłbym liczyć na taką popularność, ale tańcząc u boku takiej dziewczyny jak Joasia czułem się ważniejszy niż zazwyczaj. Jeśli chodzi o sam taniec, ...