Na pokuszenie: Wesele - Opowiadania Erotyczne

Na pokuszenie: Wesele

... chociaż na próbach bywało różnie. Tort, prezenty, goście krzyczący "gorzko!". Mama ocierająca łzy. Tata dumny jak paw. Wszystko było idealne.

A potem, tuż po oczepinach, poczułam wibrację telefonu w torebce.

Ten numer. Znałam go na pamięć, mimo że nie dzwonił od tygodni.

- Przepraszam na moment - szepnęłam do Kuby, który właśnie wznosił kolejny toast z kolegami.

Chłodne, nocne powietrze uderzyło mnie w twarz, gdy wyszłam na zewnątrz.

- Słucham? - Mój głos drżał.

- Długie szczęśliwe życie bez chorób i problemów - jego głos był spokojny jak zawsze. — Wciąż zainteresowana?

Przełknęłam ślinę.

- Co musiałabym zrobić?

- Trzy osoby. Mężczyźni. Jednocześnie. W sukni ślubnej. Na twoim weselu.

Zamrugałam.

- Nie rozumiem.

- Rozumiesz.

Oparłam się o ścianę, żeby nie upaść.

- Żartuje pan? Za kogo pan mnie uważa?!

- To moje wyzwanie. Masz czas do drugiej w nocy. Kolejnej okazji nie będzie

Rozłączył się.

Wróciłam do sali na miękkich nogach. Kuba śmiał się głośno z żartu kolegi, jego krawat był już poluzowany, pierwsze guziki koszuli rozpięte. Nawet na mnie nie spojrzał.

Długie, szczęśliwe życie bez chorób. Ta myśl wracała jak natrętna mucha. Długie, szczęśliwe życie w zamian za...

Zerknęłam na zegarek.

1:52.

Osiem minut

Czułam rosnącą wilgoć między udami. To było złe. Tak bardzo złe.

- Muszę się przewietrzyć - mruknęłam, chociaż nikt nie słuchał. Zanim wyszłam dla kurażu wychyliłam dwa kieliszki. Nigdy nie miałam ...

... mocnej głowy. Może to i lepiej.

Na parkingu zobaczyłam ich — mój szef Nowakowski, Andrzej z marketingu i Tomek z IT. Palili papierosy, rozluźnieni po kilku drinkach.

- O, pani młoda! - zawołał Nowakowski z uśmiechem.

Podeszłam bliżej, czując jak suknia szeleści przy każdym kroku. Moje serce biło jak oszalałe.

- Piękna ceremonia - pochwalił Andrzej.

- Tak - odpowiedziałam, czując suchość w ustach. - Poczęstujecie mnie papierosem?

Stojąc z nimi na parkingu i paląc, nie mogłam się skupić. Przypomniałam sobie, jak Nowakowski gapił się na mnie w biurze, gdy zbierałam te spinacze... ten film w parku... Robiło mi się gorąco od samego patrzenia na nich.

To było złe. Przecież przed chwilą przysięgałam Kubie przed Bogiem. Ale... już nie chodziło o zdrowie i długie życie. Najgorsze było to, że podniecała mnie sama myśl o zdradzie. Tu, na własnym weselu.

„ Co się ze mną dzieje?” pomyślałam, rozglądając się nerwowo. Parking tonął w ciemnościach, a odgłosy wesela wydawały się odległe i nieistotne. Nikt by nie zauważył... Nikt by nie wiedział...

"Jesteś nienormalna, Emilia," skarciłam się w myślach. "To twoje wesele. Opamiętaj się."

- Przepraszam panów - wydusiłam z siebie, rozdeptując niedopałek - Muszę... muszę wracać do gości.

Odwróciłam się, zostawiając ich na parkingu. Szłam szybko w stronę dworku, próbując skupić się na muzyce dobiegającej z sali. Na Kubie. Na naszym pierwszym tańcu. Na przysiędze.

I wtedy, w połowie drogi, przypomniały mi się słowa ...