Weselna panna - Opowiadania Erotyczne

Weselna panna

... ramieniu.

Rozmowa trwała jeszcze chwilę. Ustalono, że nie będą nic mówić młodej parze, by nie psuć im zabawy. Do grona wtajemniczonych dołączył też brat ojca, a równocześnie tata Marka. Chciałem iść im pomóc przenieść Karolka.

— Zostań z Lucyną, damy sobie radę — powiedział ojciec, gładząc mnie po ramieniu. – Dobrze zrobiłeś – dodał.

Wróciłem do Lucyny. Siedziała, nic nie mówiąc. Matka za wszelką cenę chciała wiedzieć, co się stało. Nie puściłem jednak pary z gęby. Machnęła ręką.

— Chodźmy już stąd, proszę — poprosiła Lucyna, szepcząc mi do ucha.

Jej dłoń pod stołem dotknęła mojej dłoni. Nie mogłem jej odmówić.

— Dobrze, niech tylko wróci ojciec — odszepnąłem.

Tata powrócił po paru minutach. Zakomunikowałem rodzicom, że wychodzimy z wesela. Mama próbowała oponować, lecz stanowczy wzrok ojca odwiódł ją od kontynuowania tej próby. Pożegnaliśmy się z gośćmi, którzy siedzieli z nami przy stole, i ruszyliśmy w kierunku wyjścia. Zauważył to ojciec Marka. Gdy z szatni pobieraliśmy płaszcze, podszedł do nas wraz z młodymi. Pytania, dlaczego już wychodzimy, oraz argumenty, abyśmy jeszcze zostali, że to jeszcze wczesna pora, nie były nas w stanie przekonać.

— Jutro wyjeżdżam z rana i rozumiecie, muszę się wyspać — wybroniła nas Lucyna.

Ojciec Marka i mój stali z boku. Gdy młodzi ruszyli z powrotem do pozostałych gości, podeszli do nas, gdy byliśmy przed hotelem.

— Zaraz będzie taksówka — poinformował nas ojciec.

— Przepraszam panią za to, co się stało, ...

... naprawdę jest mi bardzo głupio za tego pana… — zaczął wujek.

To nie on był winny. Czuł jednak, że należy załagodzić tę sprawę. Starał się jak mógł.

— Prosiłabym o dyskrecję i niech pan nie mówi tego młodym — poprosiła.

— Ależ oczywiście, to naturalne, a ten cham jutro jeszcze dostanie od swoich — odparł wujek, wręczając jej zapakowane ciasto weselne.

Podjechała taksówka. Otworzyłem drzwi Lucynie. Wsiadła. Ojciec podszedł do mnie.

— Koncertowo obiłeś mu ryja, dumny jestem z ciebie — szepnął cicho.

Kątem oka zauważyłem, jak wujek płaci z góry taryfiarzowi za kurs.

— Usiądź obok mnie — poprosiła Lucyna.

Zrobiłem, jak chciała. Samochód ruszył. Wtuliła się w moje ramie. Zachlipała nosem. Teraz dopiero odreagowywała emocje. Nie bardzo wiedziałem, co robić, gdyż z jej oczu płynęły łzy.

— Już dobrze, już dobrze — szeptałem, gładząc ją po twarzy.

Moje ego znów rosło. Ona biedna wtulona we mnie. Taka bezbronna, zagubiona, wystraszona, a ja – opiekun tej biednej, ale jakże pięknej istotki. To podbudowywało mnie. Objęła moją twarz swoimi dłońmi, nie zwracając uwagi na kierowcę taksówki, i pocałowała mnie w usta.

— Dziękuję ci, dziękuję — szeptała w przerwach między pocałunkami.

Nic nie mówiłem. Było to przyjemne. Z lubością przyjmowałem jej pocałunki. Ręką głaskałem jej kruczoczarne włosy. Obawiałem się jednak bardziej odważnych pieszczot, bojąc się, jak zareaguje. Dzisiejsze zdarzenie na pewno nie było dobrym preludium do śmielszych posunięć z mojej ...